Ο Ζαν-Λυκ Μαριόν γεννήθηκε το 1946 στο Meudon της Γαλλίας. Απόφοιτος της Ecole normale superieure, agrefe και διδάκτωρ φιλοσοφίας, είναι καθηγητής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης και στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου, διευθυντής του Κέντρου Καρτεσιανών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Σορβόννης και πρόεδρος του Ινστιτούτου Φιλοσοφικών Σπουδών "Enrico Castelli" της Ρώμης. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους Γάλλους φιλοσόφους της εποχής μας. Έχει τιμηθεί, το 1992, με το μεγάλο βραβείο φιλοσοφίας της Γαλλικής Ακαδημίας για το σύνολο του έργου του, και το 2008 με το βραβείο Karl Jaspers της πόλης και του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης. Τα ακαδημαϊκά του ενδιαφέροντα καλύπτουν ευρύ φάσμα της φιλοσοφίας. Ο Μαριόν ασχολείται με την ιστορία της φιλοσοφίας και πιο συγκεκριμένα με την καρτεσιανή σκέψη, ενώ επικεντρώνεται στην κατανόηση της "μεταφυσικής" καθώς και σε ό,τι παραμένει ως δυνατότητα μετά το "τέλος της μεταφυσικής". Επιπλέον, ασχολείται με τη φαινομενολογία, την οποία χρησιμοποιεί ως μη δογματική μέθοδο για την περιγραφή των φαινομένων και κυρίως ως απόπειρα ανάδειξης φαινομένων που παρά την ορθολογικότητά τους παραμένουν αφανή. Τέλος, πολλά από τα έργα του είναι αφιερωμένα στη θεολογία -ως προνομιακό συνομιλητή της φιλοσοφίας και ως αδιαμφισβήτητο ορίζοντά της, όσες φορές η φιλοσοφία έρχεται αντιμέτωπη με το πρόβλημα των ορίων της- καθώς και στην ιστορία της χριστιανικής και εβραϊκής θεολογίας. Ο Μαριόν διετέλεσε καθηγητής των Πανεπιστημίου του Πουατιέ και της Ναντέρ (Paris X). Έχει διδάξει ως επισκέπτης καθηγητής στο Καθολικό Πανεπιστήμιο της Λουβαίν, στο Πανεπιστήμιο του Ντάλας, στο Πανεπιστήμιο Washington του Σαιντ Λούις, στο Πανεπιστήμιο Λαβάλ του Κεμπέκ, στο Πανεπιστήμιο "La Sapienza" της Ρώμης, στο Boston College και στο Πανεπιστήμιο της Βίλα Νόβα, και είναι επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Ουτρέχτης.
Marion, Jean - Luc
Ο Ζαν-Λυκ Μαριόν γεννήθηκε το 1946 στο Meudon της Γαλλίας. Απόφοιτος της Ecole normale superieure, agrefe και διδάκτωρ φιλοσοφίας, είναι καθηγητής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης και στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου, διευθυντής του Κέντρου Καρτεσιανών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Σορβόννης και πρόεδρος του Ινστιτούτου Φιλοσοφικών Σπουδών "Enrico Castelli" της Ρώμης. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους Γάλλους φιλοσόφους της εποχής μας. Έχει τιμηθεί, το 1992, με το μεγάλο βραβείο φιλοσοφίας της Γαλλικής Ακαδημίας για το σύνολο του έργου του, και το 2008 με το βραβείο Karl Jaspers της πόλης και του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης. Τα ακαδημαϊκά του ενδιαφέροντα καλύπτουν ευρύ φάσμα της φιλοσοφίας. Ο Μαριόν ασχολείται με την ιστορία της φιλοσοφίας και πιο συγκεκριμένα με την καρτεσιανή σκέψη, ενώ επικεντρώνεται στην κατανόηση της "μεταφυσικής" καθώς και σε ό,τι παραμένει ως δυνατότητα μετά το "τέλος της μεταφυσικής". Επιπλέον, ασχολείται με τη φαινομενολογία, την οποία χρησιμοποιεί ως μη δογματική μέθοδο για την περιγραφή των φαινομένων και κυρίως ως απόπειρα ανάδειξης φαινομένων που παρά την ορθολογικότητά τους παραμένουν αφανή. Τέλος, πολλά από τα έργα του είναι αφιερωμένα στη θεολογία -ως προνομιακό συνομιλητή της φιλοσοφίας και ως αδιαμφισβήτητο ορίζοντά της, όσες φορές η φιλοσοφία έρχεται αντιμέτωπη με το πρόβλημα των ορίων της- καθώς και στην ιστορία της χριστιανικής και εβραϊκής θεολογίας. Ο Μαριόν διετέλεσε καθηγητής των Πανεπιστημίου του Πουατιέ και της Ναντέρ (Paris X). Έχει διδάξει ως επισκέπτης καθηγητής στο Καθολικό Πανεπιστήμιο της Λουβαίν, στο Πανεπιστήμιο του Ντάλας, στο Πανεπιστήμιο Washington του Σαιντ Λούις, στο Πανεπιστήμιο Λαβάλ του Κεμπέκ, στο Πανεπιστήμιο "La Sapienza" της Ρώμης, στο Boston College και στο Πανεπιστήμιο της Βίλα Νόβα, και είναι επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Ουτρέχτης.
Ο Ζαν-Λυκ Μαριόν γεννήθηκε το 1946 στο Meudon της Γαλλίας. Απόφοιτος της Ecole normale superieure, agrefe και διδάκτωρ φιλοσοφίας, είναι καθηγητής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης και στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου, διευθυντής του Κέντρου Καρτεσιανών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Σορβόννης και πρόεδρος του Ινστιτούτου Φιλοσοφικών Σπουδών "Enrico Castelli" της Ρώμης. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους Γάλλους φιλοσόφους της εποχής μας. Έχει τιμηθεί, το 1992, με το μεγάλο βραβείο φιλοσοφίας της Γαλλικής Ακαδημίας για το σύνολο του έργου του, και το 2008 με το βραβείο Karl Jaspers της πόλης και του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης. Τα ακαδημαϊκά του ενδιαφέροντα καλύπτουν ευρύ φάσμα της φιλοσοφίας. Ο Μαριόν ασχολείται με την ιστορία της φιλοσοφίας και πιο συγκεκριμένα με την καρτεσιανή σκέψη, ενώ επικεντρώνεται στην κατανόηση της "μεταφυσικής" καθώς και σε ό,τι παραμένει ως δυνατότητα μετά το "τέλος της μεταφυσικής". Επιπλέον, ασχολείται με τη φαινομενολογία, την οποία χρησιμοποιεί ως μη δογματική μέθοδο για την περιγραφή των φαινομένων και κυρίως ως απόπειρα ανάδειξης φαινομένων που παρά την ορθολογικότητά τους παραμένουν αφανή. Τέλος, πολλά από τα έργα του είναι αφιερωμένα στη θεολογία -ως προνομιακό συνομιλητή της φιλοσοφίας και ως αδιαμφισβήτητο ορίζοντά της, όσες φορές η φιλοσοφία έρχεται αντιμέτωπη με το πρόβλημα των ορίων της- καθώς και στην ιστορία της χριστιανικής και εβραϊκής θεολογίας. Ο Μαριόν διετέλεσε καθηγητής των Πανεπιστημίου του Πουατιέ και της Ναντέρ (Paris X). Έχει διδάξει ως επισκέπτης καθηγητής στο Καθολικό Πανεπιστήμιο της Λουβαίν, στο Πανεπιστήμιο του Ντάλας, στο Πανεπιστήμιο Washington του Σαιντ Λούις, στο Πανεπιστήμιο Λαβάλ του Κεμπέκ, στο Πανεπιστήμιο "La Sapienza" της Ρώμης, στο Boston College και στο Πανεπιστήμιο της Βίλα Νόβα, και είναι επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Ουτρέχτης.
