Ο Αλέξανδρος Ν. Ακριτόπουλος (1954-2024) γεννήθηκε στη Σκοπιά Σερρών. Νεοελληνιστής φιλόλογος, πανεπιστημιακός. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ., όπου εκπόνησε (1992) διδακτορική διατριβή. Δίδαξε στο Πειραματικό Σχολείο του Α.Π.Θ. (1998-2000). Ήταν Καθηγητής στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Κατά το χειμερινό εξάμηνο (2008-2009) ήταν προσκεκλημένος καθηγητής στο Νεοελληνικό Ινστιτούτο της Σορβόννης του Πανεπιστημίου Παρισίων (Paris IV). Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα κινούνταν στον χώρο της Ελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας και κυρίως της Παιδικής Λογοτεχνίας. Τον είχαν απασχολήσει ιδιαίτερα ειδολογικά ζητήματα της Λογοτεχνίας, καθώς και ζητήματα Ποιητικής, Ρητορικής και Διδακτικής της Λογοτεχνίας και ειδικότερα της Παιδικής Λογοτεχνίας στην Εκπαίδευση. Έργα: "Η επίταξη τον σύναρθρου επιθέτου στο έργο του Γ. Θέμελη" (1992, διδ. διατρ.)· "Η ποίηση για παιδιά και νέους" (1993)· "Άρθρα και μελετήματα για την παιδική λογοτεχνία" (1999)· "Για την ποιητική και τη ρητορική του Ανδρέα Εμπειρίκου" (2000). Συνεργάστηκε στη "Μικρή Ανθολογία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας"· Από το 1204 έως σήμερα (1997) και στον τόμο "Βιογραφίες Νεοελλήνων Συγγραφέων" (1997). Συμμετείχε στην επιτροπή αξιολόγησης για το "Ανθολόγιο Λογοτεχνικών Κειμένων Α' και Β' Δημοτικού" και μετέφρασε το βιβλίο "Τι είναι λογοτεχνικό είδος;" (2000) του Γάλλου θεωρητικού J. -M. Schaeffer. Άρθρα και μελετήματά του είχαν δημοσιευθεί σε συλλογικούς τόμους, πρακτικά συνεδρίων, εφημερίδες και περιοδικά.
