Ο Edmundo Desnoes γεννήθηκε στην Κούβα το 1930 από Κουβανό πατέρα και λευκή Τζαμαϊκανή μητέρα. Η πρώτη του εμφάνιση στα γράμματα έγινε το 1952 με τη συλλογή αφηγημάτων και ποιημάτων "Todo esta en el fuego" ("Όλα φλέγονται"). Σε ηλικία 23 ετών δίδαξε αγγλικά στο κολέγιο America, στο Καράκας της Βενεζουέλας. Την επόμενη χρονιά, το 1954, αποφάσισε να απομονωθεί τελείως και έζησε επί έξι μήνες σε ένα ερημικό νησί της Καραϊβικής. Σπούδασε εν μέρει στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου έζησε από το 1956 ως το 1959 και ήταν ένας από τους συντάκτες του ισπανόφωνου περιοδικού "Vision". Το 1959 επέστρεψε στην Κούβα και άρχισε να συνεργάζεται ως συντάκτης με τα επαναστατικά περιοδικά "Revolucion" και "Lunes de Revolucion", με αρχισυντάκτη τον Γκιγιέρμο Καμπρέρα Ινφάντε (1959-1965), καθώς και με τα έντυπα "Union", "La Gaceta de Cuba", "Bohemia", "Granma". Αμφιταλαντευόμενος ανάμεσα σε δύο κουλτούρες, την αγγλόφωνη και την ισπανόφωνη, ο Δεσνόες ένιωσε, ως συγγραφέας, να ταυτίζεται περισσότερο με τη δυτική λογοτεχνική παράδοση. Ωστόσο, ήδη με το πρώτο του μυθιστόρημα, "No hay problema" ("Δεν υπάρχει πρόβλημα", 1961) που εκδόθηκε δύο χρόνια μετά την επανάσταση του Φιδέλ, στράφηκε σε θέματα με έντονα κουβανικό χαρακτήρα. Το 1960 ορίστηκε διευθυντής στον εκδοτικό οίκο του επαναστατικού Υπουργείου Παιδείας, το 1961 στον Εθνικό Εκδοτικό Οίκο της Κούβας (Editorial Nacional de Cuba) και το 1966 στο Ινστιτούτο του Βιβλίου (Instituto del Libro). Το δεύτερο μυθιστόρημά του, "El cataclismo" ("Ο κατακλυσμός") εκδόθηκε το 1965. Ο Δεσνόες θεωρούσε ότι ο ρόλος του συγγραφέα στο πλαίσιο μιας επαναστατικής κοινωνίας είναι να βλέπει με κριτικό μάτι τις συνέπειες του επαναστατικού προγράμματος και να συντείνει στην ανάπτυξη της συνείδησης του λαού. Το μυθιστόρημά του "Memorias del Subdesarrollo" ("Μνήμες υπανάπτυξης", 1967), μεταφέρθηκε στο σινεμά από τον σκηνοθέτη Tomas Gutierrez Alea, σε μια ταινία που συνέβαλε να γίνει γνωστός στο εξωτερικό ο νέος κουβανικός κινηματογράφος. Το 1971, όμως, αντέδρασε στη φυλάκιση ως αντιφρονούντα του μεγάλου ποιητή Herberto Padilla, ενώνοντας τη φωνή του με αυτή συγγραφέων του εξωτερικού όπως οι Julio Cortazar, Carlos Fuentes, Gabriel Garcia Marquez, Octavio Paz, Maria Vargas Llosa, κ.ά. Το 1979 εγκατέλειψε οριστικά την Κούβα, καταφεύγοντας στη Βενετία, κατά τη διάρκεια της Μπιενάλε, και στη συνέχεια στις Η.Π.Α., διακόπτοντας, έτσι, κάθε ιδεολογικό δεσμό με το καθεστώς του Φιδέλ. Πολύ αργότερα, θα περιγράψει την Επανάσταση σαν έναν "απολυταρχισμό σχεδόν θρησκευτικού τύπου... με μια αφοσίωση των υποστηρικτών της, θρησκευτικού, εκκλησιαστικού τύπου... που επιβίωσε μόνο χάρη στην υποστήριξη της Σοβιετικής Ένωσης" (συνέντευξη στον Denis Berenschot για το "Habana Elegante", καλοκαίρι 2005). Στην Αμερική δίδαξε, μεταξύ άλλων, στα Κολέγια Dartmouth, Stanford και Smith. Το 2002 επισκέφθηκε για πρώτη φορά την Κούβα μετά από 22 χρόνια, για την απονομή του βραβείου "Casa de las Americas". Άλλα βιβλία του είναι: "Punto de vista", δοκίμια, 1967, "The Photographic Image of Underdevelopment" (στα αγγλικά), Consejo Nacional de Cultura, 1967, "El movimiento negro en los Estados Unidos" (επιμέλεια-ανθολόγηση), Instituto del Libro, 1967, "Dispositivos en la flor", ανθολογία εξόριστων κουβανών συγγραφέων, μεταξύ των οποίων ο Reinaldo Arenas, κ.ά., 1982, και πολλά άρθρα στα αγγλικά, σε συνεργασία με τον συνάδελφό του στο New York University, Marshall Blonsky. Το τελευταίο βιβλίο του έχει τίτλο "Memorias del desarrollo" ("Μνήμες ανάπτυξης"), και μεταφέρθηκε επίσης στον κινηματογράφο, το 2007, από τον κουβανό σκηνοθέτη Miguel Coyula. Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί, μεταξύ άλλων, στα αγγλικά, γερμανικά, ιταλικά, ολλανδικά, ρωσικά, τσεχικά, βουλγαρικά, ρουμανικά, ουγγρικά και σουηδικά.(οι πληροφορίες αντλήθηκαν από τις ιστοσελίδες: www.cubaliteraria.com, www.habanaelegante.com και www.imdb.com)
