Ο Antonio Negri (1933-2023) γεννήθηκε στην Πάντοβα. Έγινε καθηγητής πολιτικής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Πάντοβα. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 υπήρξε από τα ηγετικά στελέχη της Εργατικής Εξουσίας και της Εργατικής Αυτονομίας και από τους πιο διάσημους θεωρητικούς του κινήματος της Αυτονομίας. Το 1979 συνελήφθη και κατηγορήθηκε, χωρίς επαρκή στοιχεία, για τρομοκρατική δράση -ακόμη και ως εγκέφαλος των Ερυθρών Ταξιαρχιών- και καταδικάστηκε τελικά σε 30 χρόνια φυλάκιση για συμμετοχή σε δύο φόνους. Το 1983 διέφυγε στη Γαλλία, όπου, προστατευμένος από τον κίνδυνο της απέλασης χάρη στο "δόγμα Μιτεράν", δίδαξε στο Πανεπιστήμιο VIII του Παρισιού και στο College International de Philosophie, κοντά στον Ντεριντά, τον Φουκώ και τον Ντελέζ. Το 1997, μετά από συμφωνία που μείωσε την καταδίκη του στα 13 χρόνια, επέστρεψε στην Ιταλία για να εκτίσει το υπόλοιπο της ποινής του. Πολλά από τα σημαντικότερα έργα του γράφτηκαν στη φυλακή. Μετά την αποφυλάκισή του το 2003, ζούσε στη Βενετία και στο Παρίσι μαζί με τη γαλλίδα φιλόσοφο Judith Revel. Στο εκτενέστατο συγγραφικό έργο του, σημαντικό μέρος του οποίου είναι γραμμένο στη φυλακή, ανήκουν τα βιβλία: "Stato e diritto nel giovane Hegel" (1958), "Stato e politica" (1970), "Proletari e stato: per una discussione su autonomia operaia e compromesso storico" (1976), "Il dominio e il sabotaggio : sul metodo marxista della trasformazione sociale" (1978), "Marx oltre Marx : quaderno di lavoro sui Grundrisse" (1978), "Dall'operaio massa all'operaio sociale : intervista sull'operaismo" (1979), "Il comunismo e la guerra" (1980), "L'anomalia selvaggia: saggio su potere e potenza in Baruch Spinoza" (1981), "Diario di un'evasione" (1985), "Il potere costituente: saggio sulle alternative del moderno" (1992), "Kairοs, alma venus, multitudo" (2001), "Il ritorno: quasi un'autobiografia" (2003).
Negri, Antonio
Ο Antonio Negri (1933-2023) γεννήθηκε στην Πάντοβα. Έγινε καθηγητής πολιτικής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Πάντοβα. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 υπήρξε από τα ηγετικά στελέχη της Εργατικής Εξουσίας και της Εργατικής Αυτονομίας και από τους πιο διάσημους θεωρητικούς του κινήματος της Αυτονομίας. Το 1979 συνελήφθη και κατηγορήθηκε, χωρίς επαρκή στοιχεία, για τρομοκρατική δράση -ακόμη και ως εγκέφαλος των Ερυθρών Ταξιαρχιών- και καταδικάστηκε τελικά σε 30 χρόνια φυλάκιση για συμμετοχή σε δύο φόνους. Το 1983 διέφυγε στη Γαλλία, όπου, προστατευμένος από τον κίνδυνο της απέλασης χάρη στο "δόγμα Μιτεράν", δίδαξε στο Πανεπιστήμιο VIII του Παρισιού και στο College International de Philosophie, κοντά στον Ντεριντά, τον Φουκώ και τον Ντελέζ. Το 1997, μετά από συμφωνία που μείωσε την καταδίκη του στα 13 χρόνια, επέστρεψε στην Ιταλία για να εκτίσει το υπόλοιπο της ποινής του. Πολλά από τα σημαντικότερα έργα του γράφτηκαν στη φυλακή. Μετά την αποφυλάκισή του το 2003, ζούσε στη Βενετία και στο Παρίσι μαζί με τη γαλλίδα φιλόσοφο Judith Revel. Στο εκτενέστατο συγγραφικό έργο του, σημαντικό μέρος του οποίου είναι γραμμένο στη φυλακή, ανήκουν τα βιβλία: "Stato e diritto nel giovane Hegel" (1958), "Stato e politica" (1970), "Proletari e stato: per una discussione su autonomia operaia e compromesso storico" (1976), "Il dominio e il sabotaggio : sul metodo marxista della trasformazione sociale" (1978), "Marx oltre Marx : quaderno di lavoro sui Grundrisse" (1978), "Dall'operaio massa all'operaio sociale : intervista sull'operaismo" (1979), "Il comunismo e la guerra" (1980), "L'anomalia selvaggia: saggio su potere e potenza in Baruch Spinoza" (1981), "Diario di un'evasione" (1985), "Il potere costituente: saggio sulle alternative del moderno" (1992), "Kairοs, alma venus, multitudo" (2001), "Il ritorno: quasi un'autobiografia" (2003).
Ο Antonio Negri (1933-2023) γεννήθηκε στην Πάντοβα. Έγινε καθηγητής πολιτικής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Πάντοβα. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 υπήρξε από τα ηγετικά στελέχη της Εργατικής Εξουσίας και της Εργατικής Αυτονομίας και από τους πιο διάσημους θεωρητικούς του κινήματος της Αυτονομίας. Το 1979 συνελήφθη και κατηγορήθηκε, χωρίς επαρκή στοιχεία, για τρομοκρατική δράση -ακόμη και ως εγκέφαλος των Ερυθρών Ταξιαρχιών- και καταδικάστηκε τελικά σε 30 χρόνια φυλάκιση για συμμετοχή σε δύο φόνους. Το 1983 διέφυγε στη Γαλλία, όπου, προστατευμένος από τον κίνδυνο της απέλασης χάρη στο "δόγμα Μιτεράν", δίδαξε στο Πανεπιστήμιο VIII του Παρισιού και στο College International de Philosophie, κοντά στον Ντεριντά, τον Φουκώ και τον Ντελέζ. Το 1997, μετά από συμφωνία που μείωσε την καταδίκη του στα 13 χρόνια, επέστρεψε στην Ιταλία για να εκτίσει το υπόλοιπο της ποινής του. Πολλά από τα σημαντικότερα έργα του γράφτηκαν στη φυλακή. Μετά την αποφυλάκισή του το 2003, ζούσε στη Βενετία και στο Παρίσι μαζί με τη γαλλίδα φιλόσοφο Judith Revel. Στο εκτενέστατο συγγραφικό έργο του, σημαντικό μέρος του οποίου είναι γραμμένο στη φυλακή, ανήκουν τα βιβλία: "Stato e diritto nel giovane Hegel" (1958), "Stato e politica" (1970), "Proletari e stato: per una discussione su autonomia operaia e compromesso storico" (1976), "Il dominio e il sabotaggio : sul metodo marxista della trasformazione sociale" (1978), "Marx oltre Marx : quaderno di lavoro sui Grundrisse" (1978), "Dall'operaio massa all'operaio sociale : intervista sull'operaismo" (1979), "Il comunismo e la guerra" (1980), "L'anomalia selvaggia: saggio su potere e potenza in Baruch Spinoza" (1981), "Diario di un'evasione" (1985), "Il potere costituente: saggio sulle alternative del moderno" (1992), "Kairοs, alma venus, multitudo" (2001), "Il ritorno: quasi un'autobiografia" (2003).
