Αθάνατος, Κώστας Κώστας Αθάνατος (1896-1966). Ο Κώστας Αθάνατος (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Κωνσταντίνου Καραμούζη) γεννήθηκε στην Καλαμάτα. Σε ηλικία οχτώ χρόνων εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Αθήνα και λόγω οικονομικών δυσκολιών άρχισε να δουλεύει από τα δώδεκά του σε αθηναϊκές εφημερίδες, όπου ξεκίνησε από κλητήρας και έφτασε ως τη θέση του διευθυντή. Στα δεκαέξι του κυκλοφόρησε το βραχύβιο περιοδικό Εγκυκλοπαιδική Ειπθεώρησις και ακολούθησε η επίσης βραχύβια περιοδική έκδοση Ανάστασις σε συνεργασία με τον Μήτσο Πάνοζα. Ως δημοσιογράφος συνεργάστηκε με τις εφημερίδες Ακρόπολις, Χρόνος, Πατρίς, Σκριπ, Νέα Ελλάς, καθώς επίσης με την περιοδική έκδοση Πρακτορείο Στεφανόπολι. Διετέλεσε πολεμικός ανταποκριτής κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων, της Μικρασιατικής Εκστρατείας και του Αλβανικού πολέμου. Το 1920 εργάστηκε στο Γραφείο Τύπου του Υπουργείου Εξωτερικών και αργότερα στις ελληνικές πρεσβείες στις Βρυξέλλες, τη Βέρνη και το Παρίσι. Σημειώνεται επίσης η συμμετοχή του ως δημοσιογράφου στην ελληνική αντιπροσωπεία στη Διάσκεψη Ειρήνης του Παρισιού το 1946, στη Διεθνή Διάσκεψη Ελευθερίας Τύπου και Πληροφοριών στη Γενεύη (1948) και στις διασκέψεις του ΝΑΤΟ στη Χάγη και την Κοπεγχάγη. Αρχισυντάκτης και διευθυντής της εφημερίδας Ελεύθερον Βήμα, διηύθυνε επίσης τις εφημερίδες Ελεύθερος Λόγος, (1923), Ημερήσιος Τύπος (1929) και Ελεύθερος Άνθρωπος (1930-1938). Το 1922 πήρε μέρος στο κίνημα του Πλαστήρα, εμπειρία η οποία ενέπνευσε δύο τόμους δοκιμίων του, τους Διατί ηττήθημεν (1922) και Το Εθνικόν Κίνημα Χίου και Μυτιλήνης (1923). Τιμήθηκε με το γαλλικό παράσημο Legion d’ Honneur και εκλέχτηκε ισόβιο μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας. Έγραψε επίσης έναν τόμο δοκιμίων στα γαλλικά με τίτλο Reflets des Flammes (du Monde Antique), ενώ μετέφρασε την Ιλιάδα και την Οδύσσεια του Ομήρου σε πεζό. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Κώστα Αθάνατου βλ. Χρυσανθόπουλος Επαμεινώνδας, «Αθάνατος Κώστας», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας 1. Αθήνα, Χάρη Πάτση, 1968 και χ.σ., «Αθάνατος Κώστας», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 1. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1983.
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).