Γεννήθηκε στην Πάνιτσα το 1928. Ήταν ο νεότερος από τα πέντε παιδιά του Θόδωρου Αλεξανδρή και της Κατερίνας Παπαευθυμίου. Έβγαλε το δημοτικό, αλλά μετά αναγκάστηκε να σταματήσει το σχολείο. Αυτό πάντα τον έτρωγε. Ήθελε να μορφωθεί, να σπουδάσει, αλλά αντί για τα γράμματα τον περίμεναν τα ζώα, ο πόλεμος κι η βιοπάλη. Βοσκός πρώτα, αντάρτης ύστερα στα βουνά της Θεσσαλίας, έμπορος αργότερα.
Το τίμημα των πολέμων το πλήρωσε κι η δική του οικογένεια. Η μεγάλη του αδερφή, η Βαγγελιώ, πέθανε λεχώνα τον χειμώνα του 1940-41. Ο αδερφός του ο Αντρέας σκοτώθηκε από τη Χωροφυλακή τον Γενάρη του 1947. Έξι μήνες αργότερα, ο άλλος του αδερφός, ο Ηλίας τραυματίστηκε σοβαρά στη μάχη των Γρεβενών και μεταφέρθηκε στην Ουγγαρία όπου έμεινε, ως πολιτικός πρόσφυγας, ως το 1989. Η δεύτερη αδερφή του, η Σταυρούλα, έμεινε έγκλειστη σε όλη τη διάρκεια του Εμφυλίου στις φυλακές. Ο πατέρας του καταδικάστηκε σε ισόβια φυλάκιση.
Μετά τον πόλεμο ο Γιώργος παντρεύτηκε την Καλλιόπη Καλύβα και έκαναν τρία παιδιά, την Εύα, την Έφη και τον Θοδωρή.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 έφυγαν από το χωριό, για τη Φαρκαδόνα αρχικά και λίγα χρόνια αργότερα για την Αθήνα. Η αθηναϊκή περιπέτεια δεν ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς. Η επιβολή της δικτατορίας τον ανάγκασε να ζήσει κρυμμένος για έναν περίπου χρόνο. Όταν πια μπόρεσε να ξανακυκλοφορήσει, τα χρήματα που είχε συγκεντρώσει είχαν εξανεμιστεί. Ξανάρχισε από την αρχή. Άνοιξε εμπορικά καταστήματα πρώτα στο Νέο Ηράκλειο και αργότερα στο Μαρούσι. Εκεί έζησε σχεδόν τέσσερις δεκαετίες. Ήταν η πρώτη φορά που η ζωή του χαρακτηρίστηκε από μια σχετική σταθερότητα και ασφάλεια.
Το 2011 εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο όπου αφηγήθηκε την εμπειρία του ως αντάρτης με τη Θεσσαλική Ταξιαρχία Ιππικού του Δ.Σ.Ε.
(Πηγή: "Εκδόσεις Ηδύφωνο", 2022)
