Η (φωτογραφία ως) λανθάνουσα εικόνα

Λανθάνουσα εικόνα στη φωτογραφική ορολογία ονομάζεται το φυσικό αποτύπωμα της ορατής πραγματικότητας που από τη στιγμή της φωτογράφισης εγκαθίσταται στο φωτογραφικό φιλμ, όχι ακόμα ως εικόνα, αλλά ως αποθηκευμένη ενέργεια. Σε αυτή την κατάσταση παραμένει μέχρι τη χημική επεξεργασία του φιλμ, που θα μετατρέψει την ενέργεια σε εικόνα. Αυτή την «εν δυνάμει» εικόνα τοποθετούσα στο κέντρο της φωτογραφικής δημιουργίας, καθώς αυτό που τη στιγμή της φωτογράφισης είναι μια ζωντανή στιγμή έχει συνοχή και νόημα, περιέρχεται σε μια κατάσταση προσωρινής ανυπαρξίας της φωτογραφικής εικόνας. Στη φαντασία του φωτογράφου, η λανθάνουσα εικόνα παίρνει τη μορφή που εύχεται, που επιθυμεί κι ελπίζει να έχει συλλάβει. Γι’ αυτό είναι θεμιτό να την θεωρήσουμε σαν το φαντασιακό που εδώ και σχεδόν δυο αιώνες φιλοξενεί την επιθυμία της αναπαράστασης. Κι αυτό είναι κάτι που δεν έχει να κάνει με τον άργυρο ή τα εικονοστοιχεία της φωτοευαίσθητης επιφάνειας.