Φυσιοκράτης ή δεισιδαίμων;

Φυσιοκράτης ή δεισιδαίμων; Πρέπει κάποτε να ξεδιαλύνουμε τι είμαστε. Μέτοχοι του ορθού λόγου ή της θρησκευτικής αυταπάτης; Προπάντων, ας μη βολευόμαστε κάπου στη μέση: επιστήμονες μ' ένα καντηλάκι στα εικονίσματα... Το βιβλίο αυτό εξιστορεί: Στο πρώτο μέρος (Ανθρωπολογικό): Το πώς μας συνέβη εξελικτικά και ο υπερφυσικός μύθος εισέβαλε στον ανθρώπινο ψυχισμό και θρονιάστηκε για τα καλά, εμποδίζοντας την ανθρωπότητα να διευθετήσει γνωστικά και λογικά την ύπαρξή της. Στο δεύτερο μέρος (Ιστορικό): Ποιες υπήρξαν οι σκοτεινές συνέπειες της κυριαρχίας των θρησκειών -ιδιαίτερα των μονοθεϊστικών- για αιώνες και αιώνες, που οδήγησαν στην καταστολή της ανάδυσης του ελεύθερου ανθρώπινου πνεύματος. Στο τρίτο μέρος (Κριτικό): Και σήμερα πια, με τόση γνώση που διαθέτουμε, τι πρέπει να κάνουμε για να σταθούμε τίμια και χωρίς μεταφυσικές υπεκφυγές απέναντι στη γνώση μας και τους εαυτούς μας, απέναντι στα παιδιά μας. Οι αιώνες της πίστης σε πνεύματα, δαίμονες, θεούς και Θεό ήταν η παρορμητική, ψυχικά αδύναμη και πολύ χειραγωγημένη αντίδραση του είδους μας στην άγνοιά του. Μια διευκόλυνση για την αντιστάθμισή της. Ήταν, όμως, μια επαχθής κληρονομιά από γενιά σε γενιά, που πρέπει, τώρα που ξέρουμε πια, να προχωρήσουμε στην "αποποίησή" της.