Επιστήμη της λογικής: Η διδασκαλία περί του Είναι

Η "Επιστήμη της λογικής" ενδιαφέρεται να συλλάβει σε φιλοσοφική γλώσσα ό,τι στη θρησκεία συλλαμβάνει η γλώσσα της παράστασης: την αληθινή συμφωνία της έννοιας και της πραγματικότητας, την αυθεντική ενότητα νοείν και Είναι. Κατ' αυτή τη φιλοσοφική σύλληψη, το Λογικό στοιχείο δεν αναζητείται σε κάποια θεϊκή υπόσταση, αλλά σε εκείνο το σύστημα των νοητικών προσδιορισμών, όπου η αντίθεση του υποκειμενικού και του αντικειμενικού έχει αναιρεθεί. Η εσωτερική δομή αυτού του συστήματος παρουσιάζεται ως διαδικασία ή κίνηση αυτοπροσδιορισμού αυτών τούτων των νοητικών προσδιορισμών. Ετούτη η διαδικασία περιέχει τη διαλεκτική άρνηση και συνεπώς αποκλείει την οντοθεολογική υποστασιοποίηση του όλου συστήματος. Εκείθεν λοιπόν κάθε οντοθεολογικής παρανόησης, το Λογικό ξεκίνημα δεν μπορεί να συνδέεται με τον έναν η τον άλλο προσδιορισμό του αντι-κειμένου, αλλά με τον νοητικό προσδιορισμό: το Είναι ως καθαρό Είναι. Στην αναλογία τούτη γίνεται και η διττής υφής διαίρεση της Επιστήμης της Λογικής: πρώτον, σε αντικειμενική και υποκειμενική· και δεύτερον: στη Λογική του Είναι, της Ουσίας και της Έννοιας. Η Λογική του Είναι δομείται πάνω στα θεμέλια του Είναι, νοούμενου ως φιλοσοφικής απαρχής της σύμπασας Επιστήμης της Λογικής.