Μια σερενάτα στο Ληθαίο

Η παρούσα μελέτη, προϊόν επίπονης πρωτογενούς έρευνας, έχει στόχο να δώσει πειστικές απαντήσεις για το πώς και το γιατί τα Τρίκαλα, μια επαρχιακή πόλη, ανέδειξαν στο ρεμπέτικο τραγούδι συνθέτες σπουδαίους, όπως τον Βασίλη Τσιτσάνη και τον Απόστολο Καλδάρα, και στην έντεχνη μουσική βιρτουόζους, όπως την Αλεξάνδρα Παπαστεφάνου και τον Δημήτρη Καβράκο. Μέσα από τις ειδήσεις του τοπικού κυρίως τύπου δίνεται ανάγλυφα η εικόνα μιας πλούσιας μουσικής ζωής, που ξεκινάει τον Αύγουστο του 1881, όταν μια κομπανία ντόπιων οργανοπαιχτών υποδέχεται τον απελευθερωτή ελληνικό στρατό, και φτάνει ώς το 1965, που η Καλλιτεχνική Χορωδία Τρικάλων, δημιούργημα της Τερψιχόρης Παπαστεφάνου, αυτοδιαλύεται, αφού προηγουμένως έχει διαγράψει μια θριαμβευτική τροχιά. Κατά την πορεία των ογδόντα πέντε αυτών χρόνων καταγράφεται καθετί που έχει σχέση με τη μουσική: η ίδρυση και η πορεία των Φιλαρμονικών, η δημιουργία ωδείων, χορωδιών, μαντολινάτας και ρεμπέτικων κομπανιών, οι τρόποι διασκέδασης των αστών και των λαϊκών τάξεων, οι συναυλίες και τα ρεσιτάλ που δόθηκαν, οι ορχήστρες και τα μουσικά θέατρα που επισκέφθηκαν την πόλη, τα δισκοπωλεία, καθώς και τα καφέ σαντάν, καφενεία και εξοχικά κέντρα που διέθεταν ορχήστρες.