Οι πρωτοπόροι

Οι Αρχαίοι Έλληνες εκτιμούσαν και προήγαγαν την καλλιέπεια του σώματος. Πίστευαν στην αξία των μυών και λάτρευαν την τέλεια κορμοστασιά. Το αποκαλούμενο "Κάλλος" των αρχαίων εκφράζει την ωραιότητα ενός καλοφτιαγμένου σώματος με τέλεια αναλογία μυών και (βεβαίως) αρρενωπή εμφάνιση. Οι πρόγονοί μας πάσχιζαν για να έχουν ένα σώμα μόνο με μυς και χωρίς περιττά λίπη. Όλα αυτά βέβαια σε ένα σωστά δομημένο σκελετό. Πρότυπό τους, όπως έφτασε μέχρι και στις μέρες μας ήταν ο Ηρακλής. Ψηλός, δυνατός, με σωστές αναλογίες, τεράστια φυσική δύναμη, αλλά συγχρόνως προικισμένος με ήθος και καθαρή καρδιά. Ο συνδυασμός αυτών ήταν απαραίτητος. Την εποχή εκείνη η οντότητα του δυνατού ατόμου κυριαρχούσε στις κοινωνίες. Άλλωστε το παρατηρούμε αυτό και στα Ολυμπιακά Αγωνίσματα. Από το 776 π.Χ. που άρχισαν επίσημα στην Ολυμπία, βλέπουμε μόνον ατομικά αγωνίσματα. Θα μπορούσα να ισχυρισθώ ότι η αξιολόγηση ήταν υπέρ του ατόμου. Σε κάθε περίπτωση, ακόμα και η πολιτεία υποτάσσεται στα άτομα. Αυτό επιτυγχάνεται όπως διαφαίνεται μέσα και από τη δημοκρατική ψήφο των πολιτών. Η Σπάρτη ήταν η πρώτη που καθιέρωσε την υποταγή του συνόλου στην Πολιτεία. Την υπαγωγή πάντων στα καλέσματα των Αρχόντων. Αλλά και στην περίπτωση αυτή, από αθλητικής πλευράς δεν διαπιστώνεται ύπαρξη ομαδικών αθλημάτων. Στο Μεσαίωνα με εξαίρεση ίσως τους ιππότες, η ισχύς του ατόμου έχασε μεγάλο μέρος από την αίγλη της. Οι στρατοί, οι λεγεώνες και το μέγεθος των στρατευμάτων υποβάθμισαν την αξία της ατομικής δύναμης. Χρειάσθηκε να φθάσουμε στην αναγέννηση της επιθυμίας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες και την εκκίνηση της αναβάθμισής τους την περίοδο 1894-1896, για να επαναπροσδιορισθεί το άτομο, η ικανότητά του και η δύναμή του ως συστατικό στοιχείο της κοινωνίας. Πράγματι οι νεώτεροι Ολυμπιακοί Αγώνες άρχισαν σχεδόν μονολιθικά με ατομικά αγωνίσματα. Με τους Άγγλους να προσανατολίζονται πρώτοι προς τα ομαδικά και να συμπαρασύρουν μαζί τους κυρίως τους Γερμανούς, τους Γάλλους και τις εθνικιστικές κοινότητες των Η.Π.Α. Επειδή η ζωή και η ιστορία κάνουν κύκλους, βλέπουμε στη συνέχεια επάνοδο σε προσδιορισμούς ατομικών αγωνισμάτων που μάλιστα απαιτούσαν υψηλή σωματοδομή αλλά και τεχνικές εξειδικεύσεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και στις Ένοπλες Δυνάμεις όλων των χωρών η ποιότητα -δια της επιλογής και εκπαίδευσης- παραχώρησε τη θέση της στην ποσότητα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να φθάσουμε στο "body-building" και μια λατρεία του σώματος, που ενισχύθηκε από την καθιέρωση ατομικών ελευθεριών, αλλά και την απαλλαγή από τα πολλά, σκούρα και βαριά ρούχα ανδρών και γυναικών.