Διεκδικώντας τη ζωή

Ξεκινώντας να γράφω την αληθινή αυτή ιστορία, γνώριζα ότι την τρέχω για να συναγωνιστώ με την ουσία και να τερματίσω μαζί της. Η ζωή του κάθε Μανώλη θα μπορούσε ίσως να γεμίσει βιβλιοθήκες, αναγκάζοντάς μας να ψάχνουμε τις αιτίες, τις έννοιες και ούτω καθεξής. Όμως τα βιώματα, οι περιστάσεις και οι καταστάσεις δεν μπαίνουν σε σειρά, ακόμα και η έκφραση χάνεται στην προσπάθεια εξωτερίκευσης. Ο μόνος τρόπος είναι να μένουμε και να επιμένουε. Κάπως έτσι θα γίνουμε ικανοί να γευόμαστε την ουσία των γεγονότων κατευθείαν από την κηρήθρα της ψυχής, διότι εκεί κρίνεται η έκβαση των επιλογών μας. Ευελπιστώ λοιπόν να κατάφερα να κρατηθώ στην ουσία και να έχω καταφέρει να τη μεταδώσω σε σένα, αγαπητέ αναγνώστη, και πάνω απ' όλα στον κάθε αγαπητό Μανώλη, Γιώργο, Δημήτρη που αφιερώνω αυτό το βιβλίο μου. Ήρθε η ώρα, η καθορισμένη αυτή ώρα που περιμένει τον καθέναν από μας. Μην την προσπερνάς, αδερφέ.