Πρόσωπα

"'Γιατί να σου δώσω συνέντευξη; Όλοι οι δημοσιογράφοι είστε λογοκλόποι. Γιατί να σου δώσω τον χρόνο μου"; Ο διαβόητος σκηνοθέτης Σαμ Πέκινπα είχε αφήσει εμβρόντητο τον δημοσιογράφο που τον είχε επισκεφθεί για μια προκαθορισμένη συνέντευξη το 1982. Δεν είχε όμως απόλυτο άδικο. Ο δημοσιογράφος που είχε χτυπήσει το κουδούνι του είχε όντως πάει για να "κλέψει". Ο Πέκινπα είτε το γνώριζε είτε το συναισθανόταν ότι δεν στόχευε μόνο στα λόγια του. Εξού και είχε διαλέξει αυτό τον ακραίο τρόπο για να καταστήσει τον εαυτό του απρόσβλητο από την εχθρική "επίθεση". Και να φανταστεί κανείς ότι συντηρείται ακόμα η παρεξήγηση πως η συνέντευξη είναι ένα εύκολο δημοσιογραφικό είδος... Βρίσκεσαι απέναντι σε έναν άνθρωπο, τον οποίο γνωρίζεις στα χαρτιά. Εκείνος ενδέχεται να μη σε ξέρει καθόλου. Χωρίς να διαθέτεις άπλετο χρόνο καλείσαι να βρεις έναν τρόπο να εισέλθεις στον εσωτερικό του κόσμο. Για να ψάξεις. Να σκαλίσεις. Να παρατηρήσεις. Να κλέψεις, τελικά, εικόνες και ατμόσφαιρες που απαρτίζουν τη ζωή και την καθημερινότητά του με εκείνον παρόντα, να γίνεται μάρτυρας της "διάρρηξης". Όχι, η συνέντευξη δεν είναι ένα "εύκολο" δημοσιογραφικό είδος. Η μεγαλύτερη δυσκολία της όμως είναι και όλη η γοητεία της: αν και ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις με ακρίβεια τι άνθρωπο θα συναντήσεις, πρέπει κάθε φορά να είσαι σε θέση να τον αντιμετωπίσεις". Μ.Α.