Ο πατέρας

ΙΛΑΡΧΟΣ Η Βέρθα είναι ακόμα παιδί. Δεν έχει τη δική μας πείρα για να ξέρει ποιά είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένα κορίτσι της ηλικίας της. ΛΑΟΥΡΑ Ναι, αλλ' αφού εμείς διαφωνούμε - καλύτερα ν' αφήσουμε τη Βέρθα ν' αποφασίσει. ΙΛΑΡΧΟΣ Όχι! Δε θ' αφήσω κανέναν - ούτε γυναίκα, ούτε παιδί - να με υποκαταστήσει στα δικαιώματά μου! Βέρθα, πήγαινε μέσα! (Η Βέρθα βγαίνει) ΛΑΟΥΡΑ Δεν την άφησες να μιλήσει, γιατί φοβήθηκες ότι θα 'ρθεί με το μέρος μου. [...] ΛΑΟΥΡΑ Κι αν υποθέσουμε ότι είμαι έτοιμη να υποστώ τα πάντα - τον εξευτελισμό, την ντροπή, την κοινή περιφρόνηση - για να μπορέσω να κρατήσω κοντά μου την κόρη μου; Κι ότι έλεγα την αλήθεια όταν σού 'πα πρωτύτερα πως η Βέρθα είναι δικό μου παιδί αλλά όχι και δικό σου; Αν υποθέσουμε... ΙΛΑΡΧΟΣ Α! Φτάνει πια! ΛΑΟΥΡΑ Αν υποθέσουμε - είπα. Καταλαβαίνεις τότε τι γίνεται; Τα δικαιώματά σου πάνε όλα περίπατο! [...]