Το νησί των νεκρών (Άδης)

Η σειρά των θεατρικών έργων του Ώγκουστ Στρίντμπέρι αποτελείται από τα 69 έργα που έγραψε στα σουηδικά, μαζί με τρία ακόμη που διασκεύασε ο ίδιος για το γαλλικό κοινό (Ένα ονειρόδραμα, ο πατέρας, δανειστές), ως και μία διασκευή κατάλληλη για παράσταση του μεγάλου σε διάρκεια έργου (8 ώρες), Γουσταύος Αδόλφος. Όλα τα έργα συνοδεύονται από πλήθος ερμηνευτικών σημειώσεων και όπου χρειάζεται αναδεικνύονται λάθη διαφόρων μεταφράσεων (αν υπάρχουν), του Edward Bjοrkman (αγγλικά) και του Emil Schering στα γερμανικά. Οι μεταφράσεις βασίζονται στην μεταθανάτια σουηδική έκδο-ση των Απάντων του συγγραφέα. Συγχρόνως δε παρουσιάζονται εν είδη υποσημειώσεων οι διάφορες αλλαγές κυρίως στα σημεία στίξης που έγιναν από το Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης (από το 1986 μέχρι το 2013). Βασικό χαρακτηριστικό των μεταφράσεων είναι η ακριβής τήρηση των σημείων στίξης, η εναλλακτική πρόταση για ερμηνεία διαφόρων λέξεων και εκφράσεων, ως και η βιωματική ερμηνευτική απόδοση των κειμένων, που αναδεικνύουν την δύσκολη δομή του λόγου του συγγραφέα και όχι την επιπεδοποίηση των νοημάτων του. Η σειρά απευθύνεται στους εραστές του θεάτρου, αλλά και στους άμεσα εμπλεκόμενους (φοιτητές δραματικών σχολών και θεατρολογίας, ηθοποιούς, σκηνοθέτες), που θέλουν να γνωρίσουν το ακριβές των έργων του συγγραφέα, χωρίς να υπάρχουν υπερβολές, ελλείψεις, αλλαγές κατά το δοκούν, ή υποβάθμιση λέξεων ή εκφράσεων των κειμένων. Το θεατρικό έργο "Toten - Insel (Hades)" ή "Το Νησί του Θανάτου (Άδης)" έχει ως έμπνευση τον πίνακα του Ελβετού ζωγράφου Arnold Bοcklin, που ενθουσίασε τον συγγραφέα (που ήταν και ο ίδιος ζωγράφος), με τον ομώνυμο τίτλο. Ο πίνακας ζωγραφίστηκε σε πέντε εκδοχές. Το έργο περιγράφει το πρώτο στάδιο της μεταθανάτιας ζωής (κάτι αντίστοιχο με τον Άδη της ελληνικής μυθολογίας, που ως θεοσοφικός όρος ονομάζεται Κάμα Λόκα και προέρχεται από την ινδική θρησκεία, αφορά δε τον πρώτο σταθμό της ψυχής μετά τον θάνατο). Θέλει να δείξει με αυτό την απογοήτευση ενός κόσμου που δεν αλλάζει. Το έργο είναι συμβολικό. Ανήκει στην κατηγορία των έργων φαντασίωσης ή ρομαντικού δράματος ή φαντασμαγορίας, ή ονειροπαιγνίου, ή ονειροδρά- ματος, όπου όλα είναι πιθανά, όλα είναι δυνατά. Το πραγματικό και το φαντασιακό, οι ζωντανοί και οι νεκροί, η ομορφιά και η ασχήμια, εναλλάσσονται συνεχώς.