Η βιογραφία ενός βιβλίου

Ένα βιβλίο εξομολογείται: -το θαύμα της γέννησής του όταν από απλό ξύλο -ξύλο απελέκητο για τους κακεντρεχείς -παίρνει σάρκα και οστά -τη λαχτάρα της πρώτης συνάντησης με τον υποψήφιο αναγνώστη του -την απόλαυση της επαφής με τους πραγματικούς βιβλιόφιλους -την περιπέτεια της ύπαρξής του όταν καταλήγει στα χέρια αδιάφορων, απρόσεχτων ή άσπλαχνων ανθρώπων που το κακομεταχειρίζονται -την ατέλειωτη αλυσίδα της βιβλιοπαραγωγής όπου η συγγραφική τέχνη γίνεται εμπόριο -τον απατηλά λαμπερό κόσμο των εκδοτικών οίκων -τα βιβλιοπωλεία σκλαβοπάζαρα όπου εκτίθεται ως εμπόρευμα -το κυνήγι της εμπορικότητας -την εφιαλτική διαδρομή από την αποθήκη των εκδοτικών οίκων στο «στρατόπεδο συγκέντρωσης» όπου πραγματοποιούνται οι βιβλιοκτονίες, οι μαζικές εκτελέσεις των ανεπιθύμητων βιβλίων -το ζοφερό μέλλον που διαγράφεται, καθώς αποτελεί είδος προς εξαφάνιση και πλησιάζει η στιγμή που θα ακούσει κάποιον να λέει: «Κυρίες και κύριοι, το βιβλίο πέθανε, ζήτω το CD-ROM!» Η πρωτότυπη αφήγηση-ποταμός ενός βιβλίου για την οδύσσεια της ύπαρξής του. Ένα καυστικό σχόλιο για την εκδοτική βιομηχανία, τους βιβλιόφιλους, πραγματικούς ή δήθεν, και τις αναγνωστικές τους συνήθειες. Συγχρόνως, ένα παιγνιώδες ρέκβιεμ για το – τυπωμένο- βιβλίο την εποχή της ψηφιοποίησης. Η βιογραφία ενός βιβλίου (πρωτότυπος τίτλος: Το βιβλίο, 1999), το δεύτερο μέρος μιας τριλογίας που ξεκίνησε με τον Συγγραφέα (1998) και θα ολοκληρωθεί με τον Αναγνώστη, είναι ένα σατιρικό αφήγημα που ακολουθεί την παράδοση, σύμφωνα με τον Σέρβο συγγραφέα Ζόραν Ζίβκοβιτς, του Μωρίας Εγκώμιον του Έρασμου: «Στη θέση της “μωρίας’’, των ανθρώπινων εμμονών και παραλογισμών, “μιλούν’’ τα ίδια τα βιβλία, αυτά τα μνημεία της ανθρώπινης ευφυΐας, φιλοδοξίας και αυταρέσκειας, δίνοντας την αναλογία ανάμεσα στη μοίρα των ανθρώπων με τη δική τους – κάτι που φυσικά αποβαίνει εις βάρος των ανθρώπων.»