Ο θάνατος ερχόταν προς το μέρος μου πετώντας

Δεν μπορώ καν να θυμηθώ τι ένιωθα πριν τον πόλεμο, τι σκεφτόμουν. Μόνο απομεινάρια μνήμης. Σαν να ήμουν σε κάποιου είδους λήθαργο. Δεν ξυπνήσαμε όλοι. Γιεβγκένι Νικίτιν Τελ Αβίβ Στην Ιρίνα Τσουντνόβα Αυτές οι λέξεις γραμμένες σε στήλη Ήταν στήριγμα του κόσμου μου Ασταθής στοά Λεκτικών καρυάτιδων Διαχρονικά ζητήματα Διπλώθηκε ο κόσμος σε πάπυρο Πέφτει Πέφτει Πέφτει Κι εμείς μαζί με όλους Σε ρώτησα — Θα μπορέσουμε να γράψουμε μετά το Άουσβιτς; — Κατά τη διάρκεια Αλιόνα Μακσάκοβα Χάρκοβο