Εγώ, ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι

Ο Ντοστογιέφσκι μιλάει για τον Ντοστογιέφσκι: Η πολυτάραχη, γεμάτη απίθανες δοκιμασίες και στερήσεις ζωή του. Οι έρωτές του. Τα ταξίδια του. Τα πάθη του. Τα αδιέξοδά του. Η αγωνία του να "αγγίξει τον άνθρωπο" και να τον εκφράσει ακόμα και στην πιο βαθιά του πτώση. Η πίστη του στο καλό. Οι στοχασμοί του για το σκοπό της ζωής. Τα διεισδυτικά και συμπονετικά κοιτάγματά του στους σκοτεινούς λαβυρίνθους της ψυχής. Οι συμβουλές του. Τα αποφθέγματά του. Οι αφορισμοί του. Η διαρκής αμφιβολία του για το κατά πόσο καταφέρνει να εκφράσει έστω και μέρος της ατομικής του αλήθειας... Όλα αυτά ξετυλίγονται μέσα από την αρθρογραφία του μεγάλου συγγραφέα και τις επιστολές του προς πρόσωπα αγαπημένα -τον πατέρα του, τον αδερφό του, τις γυναίκες που αγάπησε, τους φίλους και γνωστούς του, τους συναδέλφους του, τους θαυμαστές του. Χρόνο το χρόνο, βήμα το βήμα, ψηφίδα την ψηφίδα, απόσπασμα το απόσπασμα, χτίζεται μια ιδιότυπη "αυτοβιογραφία" ενός από τους μεγαλύτερους συγγραφείς όλων των εποχών. Ο Φιόντορ Ντοστογιέφσκι έτσι όπως ο ίδιος αποτύπωσε εξομολογητικά τη δαιδαλώδη μοίρα του και τις πτήσεις του πνεύματός του.