Οι φωτιές των αναμνήσεων

Αυτά συνέβησαν τότε με εμάς τους Πόντιους Καυκάσιους. Οδύσσεια ήταν η ζωή μας. Πόσες φορές πρόσφυγες! Στη δίνη των πολέμων. Τα τραγούδια μας μιλούν για τον ξεριζωμό, για τους θανάτους, τον διωγμό από τους Τούρκους και την ανάγκη για επιβίωση. Στο τέλος, δυνατοί καθώς ήμασταν, επιβιώσαμε. Μάθανε τα παιδιά μας γράμματα. Προοδεύσαμε και φέραμε στην Ελλάδα τη δίψα για λευτεριά και δικαιοσύνη στην Ποντοκώμη, το χωριό μας. Για τα ιδανικά του ανθρώπου αγωνιστήκαμε και υποφέραμε. Δεν μετανιώσαμε όμως. (Παυλίδου (Θεοδωρίδου) Ελένη)