Ο δεσμός του ξίφους

Σκέψου ότι διασχίζεις ένα δρόμο γεμάτο κίνηση και φασαρία, στην αυτοκρατορική πόλη του Κυότο, και στριμώχνεσαι με τεχνίτες και εμπόρους. Με ακουμπάς καθώς σπρώχνεις μέσα από το πλήθος, αλλά και πάλι δε με βλέπεις. Μπορώ να κινηθώ αθόρυβα σαν φάντασμα. Απαρατήρητη στο ανθρώπινο μάτι. Και όταν χτυπώ, χτυπώ γρήγορα. Μπορεί να δεχτείς ένα θανάσιμο χτύπημα και να μη δεις ποτέ ποιος ή τι σε σκότωσε. Ωστόσο, δε θα τραβούσα ποτέ το ξίφος μου εναντίον σου. Γιατί το να σε σκοτώσω χωρίς λόγο, εν ψυχρώ, παραβιάζει το μπούσι, τον κώδικα των σαμουράι. Και εγώ είμαι σαμουράι. Α, βλέπω την έκπληξη στα μάτια σου. Ένα κορίτσι; σκέφτεσαι. Σίγουρα ένα κορίτσι δεν μπορεί να είναι σαμουράι! Αλλά κάνεις λάθος. Η αδερφή μου η Χάνα κι εγώ έχουμε αποδείξει ότι και τα κορίτσια μπορούν να γίνουν σαμουράι. Μαζί τιμήσαμε τη μνήμη του πατέρα μας όταν ακολουθήσαμε τον δρόμο του πολεμιστή, ένα δρόμο γεμάτο δυσκολίες, κινδύνους και θανάτους.