Ξεδιπλώνοντας τα αστέρια

«Γιατί να υπάρχει το σκοτάδι;» «Οι καλοί θαλασσοπόροι δεν το φοβούνται το σκοτάδι. Όποτε νιώθουν χαμένοι, απλώς κοιτούν τα αστέρια και βρίσκουν ξανά τον δρόμο τους. Έτσι να κάνεις κι εσύ. Έτσι είναι και στη ζωή. Αν ποτέ νιώσεις χαμένος, να ψάξεις τα αστέρια σου. Θα σου δείξουν τον δρόμο. Τα αστέρια σου θα είναι οι άνθρωποι και τα πράγματα που είναι σταθερά και σημαντικά για σένα», μου εξήγησε η μαμά. «Αυτοί και αυτά θα σε κατευθύνουν. Θα είναι οι συντεταγμένες σου στο ταξίδι της ζωής σου». Μου άρεσε αυτό. «Και, φυσικά, μην ξεχάσεις ότι και εσύ θα είσαι αστέρι στον ουρανό κάποιου άλλου. Η συντεταγμένη του. Να μην το ξεχνάς αυτό». Μια ιστορία για την απώλεια και τη δύναμη της αγάπης.