Η πολιτική της αντιπροσώπευσης

Ποια σχέση με την πολιτική μάς υποδεικνύουν τρεις μείζονες χριστιανοί ορθόδοξοι συγγραφείς, ο Ντοστογιέφσκι, ο Παπαδιαμάντης και ο Κόντογλου; Με άλλα λόγια, το βασικό και κοινό ερώτημα που διατρέχει την ανάλυσή μας είναι αν και πώς οι περί ορθοδοξίας αντιλήψεις των τριών αυτών συγγραφέων μπορούν να μας πουν κάτι σήμερα, στην εποχή της κρίσης της πολιτικής εμπιστοσύνης, της κρίσης της πολιτικής αντιπροσώπευσης. Θεσμοί, έννοιες, όροι και λέξεις, όπως Εκκλησία, ιεραρχία, ηγεσία, ενσάρκωση, κοινότητα, έθνος, ταυτότητα, κυριαρχία, δικτατορία, δημοκρατία, λαός, λαϊκισμός, αλλά και καλό, κακό, φτώχεια, πλούτος, απλότητα, ταπεινότητα, πονηριά, μοιάζουν να συναποτελούν τα βασικότερα εκφραστικά μέσα των τριών αυτών συγγραφέων, οι οποίοι, ο καθένας με τον τρόπο του, ενώ απορρίπτουν ρητά το «βασίλειο του Καίσαρα», φαίνεται κάποιες φορές να κλητεύουν μια άλλη πολιτική, θεολογικά νομιμοποιημένη. Ακριβέστερα, να καταθέτουν βασικές αρχές, βασικές προϋποθέσεις για μια άλλη πολιτική. Πιο αυθεντική, πιο αντιπροσωπευτική.