Έξζιτ

Στο πρώτο ποιητικό βήμα της η Γωγώ Πονηράκου δοκιμάζεται με την εξομολογητική αφήγηση, το χαμηλό ψιθύρισμα μιας ανήσυχης ψυχής, την παρατήρηση του παρόντος. Η γραφή της δεν είναι πρωτόλεια, το αντίθετο: ο λυρισμός ενυπάρχει στις λεπτομέρειες, τα νοήματα σχηματοποιούνται σε σύντομες περιγραφές ωσάν στιγμιότυπα μιας συνολικής δράσης. Η ποιήτρια δηλώνει ένα «παρών» δυναμικό, υπολογίζοντας την προσπάθεια να διαφύγει από τις τετριμμένες δοκιμές στον Μοντερνισμό. Ο λόγος της είναι τολμηρός, η θεματική της ποικίλλει (με κύρια επικέντρωση στην παρατηρητικότητα του «αφηγητή»), η διαχείριση των εκφραστικών μέσων δεν είναι παρά τολμηρή.