Περίπατοι στον κήπο για δύο

Η αφήγηση ανάμεσα στους στίχους αποκαλύπτει μια σειρά από συνειρμούς: η ταυτότητα του προσώπου, η συγκινησιακή ένταση και ο επιχρωματισμός του τώρα για τα μελλούμενα, το ανεστραμμένο γεγονός ως ωφέλιμο σημάδι, η αίσθηση του έρωτα έναντι της τριβής με την καθημερινότητα. Η ποιήτρια αναπολεί και ταυτόχρονα προτείνει, αντιπαραβάλλει τη δύναμη της θέλησης με την επιθυμία, δηλώνει τη διαρκή, κρυφή πίστη στη ζωή. [Δείγμα γραφής:] ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ Άρχισα να ζητάω περισσότερο ύπνο για να μπορείς να με ξυπνάς ή να με βρίσκεις στο όνειρο να με αγγίζεις στις Εννεάδες του Πλωτίνου ποτέ δεν ντύθηκε ομορφότερη αποστολή η νύχτα να προλάβει το άλλο πρωινό ζάλη του φθινοπώρου στους αστραγάλους ένας άντρας μού κρατάει το χέρι γερά