Το αντίο δεν έφτασε ακόμη

Για όσους πιστεύουν και δεν τα παρατούν. Για το καλό που πάντα υπερισχύει του κακού. Για τους προσωπικούς αγώνες, τα αδιέξοδα και τις κλειστές πόρτες. Για τους ανθρώπους που αρρώστησαν αλλά το ξεπέρασαν. Για τους ανθρώπους που αρρώστησαν αλλά δεν τα κατάφεραν και πέρασαν στην αιωνιότητα. Για όσα μας δίδαξαν. Για την αγάπη που ανθίζει. Για την αγάπη που χτυπά σε τοίχο αλλά γιγαντώνεται και βρίσκει επιτέλους το πέρασμα προς την ολοκλήρωση. Για τον δάσκαλο και τον μαθητή. Για τα μαθήματα και τις ευκαιρίες. Για το αβέβαιο, το μετέωρο βήμα. Για την τόλμη αλλά και τη λιποψυχία. Για τις λάθος επιλογές που στο τέλος γίνονται μαθήματα. Για τα μαθήματα που γίνονται λάβαρα ψυχής. Για τα παιδιά μας, την εξέλιξή τους αλλά και τη δική μας εξέλιξη μέσα από το μεγάλωμά τους. Για τις λύπες και τις χαρές που μας δίνουν. Για τις λύπες και τις χαρές που μοιραζόμαστε μαζί τους. Για το Αντίο που ειπώθηκε αλλά δεν έφθασε ακόμη. Για το Αντίο που ειπώθηκε, που πλήγωσε αλλά, ταυτόχρονα, μας έδειξε τον δρόμο για κάτι πολύ καλύτερο. Για το τέλος που σηματοδοτεί μια νέα αρχή. Για την αρχή που μας έδειξε μια καινούργια ζωή. Για την καινούργια ζωή που έφερε την αλλαγή. Για την αλλαγή που έφερε την ευτυχία. Για σένα. Για μένα.