Η κοκέτα και... άλλα τινά: Μυθοπλαστικό χρονικό. Τα κρίνα των ενδογήινων: Ιστορικό-μυθοπλαστικό χρονικό

Για το "Η κοκέτα και... άλλα τινά" [...] Η εδώ δική μας, κοκέτα μεν, αλλά θέλει και τα χάδια της. Μπερδεμένη τόσο που δεν ξέρει και η ίδια τι ακριβώς αναζητά. Και κατά τους προγόνους μας "και τούτο ποιείν κακείνο μη αφιέναι". Και παντρειά επεδίωκε, αλλά την κοκεταρία την είχε αναγάγει σε παιχνίδι αφού της άρεσε να είναι πάντοτε εμφανίσιμη και περιποιημένη. Έζησε και πέθανε, χωρίς να χορτάσει ζωή, να γίνει μάνα και κανονική γυναίκα. Τα δυο αποτυχημένα λογοστέματα, δεν κατέστησαν ικανά να της φέρουν το γέλιο, πολύ περισσότερο την ευτυχία. Το δυστύχημα είναι, όταν βρήκε επιτέλους σύζυγο κι έμεινε έγκυος, πέθανε. (από τον Πρόλογο του συγγραφέα) Για το "Τα κρίνα των ενδογήινων" Πάλι έκανα πρωταγωνιστή τον εαυτό μου γιατί δεν ήθελα να μπλέξω σε περιπέτειες ανθρώπους που δεν μου φταίνε. Αποστολή λίαν επικίνδυνη μα και επώδυνη. Ως φαίνεται όμως, η μοίρα πάλι μου επιφύλαξε εκπλήξεις που δεν περίμενα. Δεν πίστευα ποτέ πως θα βρισκόμουν σε μέρος που απειροελάχιστοι άνθρωποι έζησαν για λίγο και που στο εγγύς μέλλον δεν πρόκειται να ζήσει κανείς. Ευτυχία; Κατάρα; Εσείς θα το κρίνετε. Το να ζεις στην Ανταρκιτκή δεν είναι και το καλύτερο. Το να ζεις όμως στα έγκατά της είναι ευλογία, "τρόπος του λέγειν". Είναι όμως; Πάλι εσείς θα το κρίνετε. Επέστρεψα στη γενέτειρά μου με ανάμεικτα συναισθήματα. (από τον Πρόλογο του συγγραφέα)