Δεκαεπτά μαύρο μονό

«Οι προϊστάμενοι είπαν διακριτικά στον Αλέξη να γυρίσει πολύ δυνατά τον τροχό. Έκανε ό,τι του είπαν. Όταν η σφαίρα άρχισε την κάθοδό της, όλα τα μάτια ήταν καρφωμένα πάνω της. Επικρατούσε απόλυτη σιωπή, θαρρείς και οι παρευρισκόμενοι δεν ανέπνεαν. Έπεσε με δύναμη πάνω στον περιστρεφόμενο δίσκο που, με την ταχύτητα που είχε, την εκσφενδόνισε πάλι πίσω, στο ύψος εκκίνησής της. Αυτό επαναλήφθηκε μερικές φορές, μέχρι που, στην τελευταία της κάθοδο, καρφώθηκε μέσα στο νούμερο. Δεν χρειάστηκε να το ανακοινώσει· το φώναξαν πολύ δυνατά οι παίκτες μέσα σε έκσταση: “Δεκαεπτά!...”» Οι πρωταγωνιστικοί χαρακτήρες του βιβλίου προέρχονται από δύο διαμετρικά αντίθετους κόσμους. Ωστόσο, ο έρωτας, και στη συνέχεια η αγάπη, θα πρυτανεύσει και θα τους ενώσει. Γιατί, παρ’ όλη την τραχύτητα, την αγριότητα και την αδιαλλαξία στις αρένες της κοινωνίας, η αγάπη στο τέλος πάντα θριαμβεύει, χαράζοντας τους κύκλους της για τον καθένα, όπως αυτή θέλει.