Η Σμύρνη δακρύζει … Η Αρμενία θυμάται...

Στην Σμύρνη του 1922, δυο μικρές αδερφές, η Μελιτίνη και η Ανθή, ακολουθούν διαφορετικούς δρόμους. Η μια καταφεύγει σε ένα ιαπωνικό εμπορικό πλοίο που πέταξε στα βρόμικα νερά του λιμανιού της Σμύρνης το πολύτιμο εμπόρευμά του, μετάξια και δαντέλες, για να διασώσει Χριστιανούς που κινδύνευαν, Έλληνες και Αρμένιους. Η άλλη, ακολουθεί τη μοίρα των παιδιών του Ορφανοτροφείου Σμύρνης και καταλήγει στο πορνείο των Βούρλων της Δραπετσώνας. Προηγουμένως, το 1915, αμέτρητοι Αρμένιοι είχαν σφαγιαστεί και εκτοπιστεί σε πορείες θανάτου. Εκατό χρόνια αργότερα, οι απόγονοί τους αναζητούν τα ίχνη της μεγαλύτερης γενοκτονίας του εικοστού αιώνα. Ιστορικά πρόσωπα της εποχής, ο στρατηγός Πλαστήρας, ο αρμοστής Στεργιάδης, ο μητροπολίτης Χρυσόστομος, συνδιαλέγονται με τους ήρωες της μυθοπλασίας που ζουν την τραγωδία του τέλους της ελληνικής Σμύρνης. Μια φωτογραφία όμως, που βρέθηκε πολλά χρόνια μετά, αποδεικνύει ότι τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς έτσι…