Μεταναστεύγω, μάνα μου…

Το βιβλίο αυτό είναι ένα ιδιότυπο μυθιστόρημα, που συνδυάζει τόσο ιστορικά, όσο και λαογραφικά στοιχεία. Απεικονίζει το οδοιπορικό μιας οικογένειας, απλωμένης σε έξι γενιές, στο διάβα 150 χρόνων. Αποτελεί μια τοιχογραφία ζωής προσώπων, που ξεκινά από ένα νησί των Δωδεκανήσων την εποχή της Τουρκοκρατίας και φτάνει μέχρι τις μέρες μας. Αναφέρεται στις σκληρές συνθήκες ζωής στο νησί των βοσκών, των γυμνών σφουγγαράδων, των δυτών με το σκάφανδρο, με φόντο τα χρηστά ήθη της ελληνικής υπαίθρου, ενώ συγχρόνως μας παραπέμπει στην εκπαίδευση και γενικά στη νοοτροπία της εκάστοτε εποχής. Καταγράφει ακόμα το αναγκαστικό ξερίζωμα του Έλληνα μετανάστη στην Αλλοδαπή, είτε λέγεται Ν. Ορλεάνη είτε Οδησσός είτε Μασσαλία είτε Μελβούρνη είτε αλλού, ενώ παράλληλα εξιστορεί τον πόνο του πρόσφυγα και του εξόριστου, ας είναι και στην Ημεδαπή. Η σκληρή ζωή, ο νόστος, η επιτυχία ή η αποτυχία, ο επαναπατρισμός ή ο θάνατος στα ξένα ξεδιπλώνονται σαν πολύχρωμη βεντάλια. Το κοντράρισμα με τη Μοίρα, η σφραγίδα στο πασαπόρτι, το ατέλειωτο ταξίδι με σαπιοκάραβα φέρνουν τον αναγνώστη αντιμέτωπο με την πορεία της ζωής ανθρώπων, που στο τέλος άλλοι θέρισαν καρπούς, ενώ άλλους τους θέρισε το ξεροβόρι της ίδιας της ζωής...