Το σημάδι του ξίφους

Οι πρώτοι Άνθρωποι γεννήθηκαν σε έναν κόσμο βουτηγμένο στο αίμα. Οι πρώτοι ήχοι ήταν σάλπιγγες, τα πρώτα εργαλεία ήταν ξίφη και τα πρώτα λόγια δεν ήταν παρά ιαχές πολέμου. Έτσι βρήκαν τον κόσμο της Βιτάλλια στην αυγή της εκείνοι που κλήθηκαν να πολεμήσουν στη μάχη των Θεών. Λένε πως εκείνοι οι Άνθρωποι είχαν ευλογηθεί με μακροζωία. Ήταν η ανταμοιβή για τη συμμετοχή τους στη μάχη των Θεών ή απλά το γεγονός ότι το αίμα τους ήταν το αίμα του ίδιου του Σέντινελ, που έφτιαξε τον κόσμο, καθαρό, ατόφιο και πιο δυνατό από κάθε ρίζα που αγκάλιασε τη γη έκτοτε. Οι ψυχές των Ανθρώπων, όμως, δεν φτιάχτηκαν ποτέ για να αντέχουν τόσο στον κόσμο των θνητών. Τα χρόνια φαίνεται να γλιστρούν μέσα από τα δάχτυλά τους και το μυαλό τους μοιάζει με ραγισμένο γυαλί, με μόνο κάποιες αναμνήσεις να μένουν ζωντανές, που προσπαθούν να αναζωπυρώσουν την αίσθηση ύπαρξης ενός σκοπού στη νέα εποχή, καθώς ο κόσμος γυρίζει πια σελίδα. Επτά πολεμιστές διανύουν τις μακρές εποχές της Βιτάλλια και υπομένουν την αθανασία τους, καθώς παλιές και νέες σκιές Θεών και θνητών κρέμονται πάνω από τις πολυπόθητες Γαίες του Κόσμου. Αυτοί είναι που θα κληθούν ξανά, για να βρουν τη θέση τους ανάμεσα σε βασίλεια, Θεούς και αχαρτογράφητες περιοχές.