Το αγαπημένο μου είδωλο

Η ώρα που θα πήγαινε να συναντήσει τον Αλέξη Κριεζή ήταν οκτώ και μισή, ήταν μόλις έξι παρά τέταρτο και η Μυρτώ ήταν έτοιμη. Κάθε τόσο βέβαια όλο και κάτι διόρθωνε επάνω της. Πότε τα μαλλιά της, πότε το κραγιόν στα χείλη της, πότε μια πιέτα στο φουστάνι της. Ύστερα καθόταν σε μια καρέκλα και έπαιρνε πόζες. Μια το αριστερό πόδι πάνω από το δεξί και σήκωμα του φουστανιού να φαίνεται λίγο πάνω από το γόνατο, μια το δεξί πάνω από το αριστερό και όλα κρυμμένα να μη φαίνεται τίποτα. Την ώρα που η Μυρτώ κουβέντιαζε με τη Θάλεια και ο Αλέξης με τη Ρίτα, ένα αυτοκίνητο βρισκόταν σταματημένο κάπου στην οδό Φυλής και στη θέση του οδηγού, ο Ντιπλέρ, ο ατζέντης του Αλέξη, που σίγουρα κάτι περίμενε. Δεν πέρασε πολλή ώρα και μια Μερσεντές με φιμέ τζάμια, έρχεται και σταματάει πλάι του. Το παράθυρο του οδηγού κατεβαίνει και ένα χέρι δίνει ένα κουτί στον Ντιπλέρ. Ύστερα το χέρι χάνεται πίσω από το φιμέ παράθυρο, το παράθυρο κλείνει και το αυτοκίνητο φεύγει.