Η στάση του εμβρύου

"[...] Έβγαλε από το χαρτοφύλακα που κρατούσε μια μπερέτα και με γρήγορα βήματα πήγε προς το μέρος του. Από απόσταση ενός μέτρου τον πυροβόλησε κατευθείαν στο λαιμό. Η σφαίρα πέρασε διαμπερώς και πέταξε αίμα μαζί της. Ο Στάικος έπεσε ανάσκελα στο έδαφος. Γύρω όλοι σκόρπισαν. Το αίθριο άδειασε μονομιάς. Ο Στάικος δεν μπορούσε να πάρει ανάσα. Υπό γωνία, είδε δυο αντρικά πόδια να τον πλησιάζουν. Ύστερα ένα δυνατό αντρικό σώμα έσκυψε τρυφερά πάνω του. [...] "Πονάτε;" τον ρώτησε ήρεμα. Ο Στάικος δεν μπορούσε να μιλήσει, έφτυνε μόνο αίμα. Αλλά είναι αλήθεια πως δεν πονούσε πια. [...]" Ο 50χρονος Γιώργος Στάικος, ένας μοναχικός και ιδιόρρυθμος αστυνόμος με επιτηδευμένο στιλ και ρετρό αντιλήψεις, αναλαμβάνει να εξιχνιάσει την υπόθεση δολοφονίας ενός αμφιλεγόμενου επιχειρηματία. Στη διάρκεια των ερευνών του θα περιπλανηθεί σε μια Αθήνα ασυνήθιστη, υγρή και γοητευτική και θα συναντήσει ετερόκλητα πρόσωπα της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας, που μολονότι επιδιώκουν να κρύψουν κάτι, έχουν κάποιο μερίδιο της αλήθειας με το μέρος τους. Προσπαθώντας να το εντοπίσει ώστε να φτάσει στον ένοχο, ο Στάικος θα βυθιστεί σταδιακά σε μια απρόοπτη ενδοσκόπηση, η οποία εν τέλει θα τον φέρει αντιμέτωπο με τις δικές του αδιάψευστες παραπλανήσεις... Ένα ατμοσφαιρικό μυθιστόρημα, όπου η αστυνομική πλοκή και οι γρίφοι που αναδύονται απ' αυτήν τέμνονται με την προσεκτική κοινωνική και ψυχολογική παρατήρηση.