Δίπτυχο πορτραίτο

Ο Αλεξόπουλος, με τη δεύτερη συλλογή διηγημάτων του, δείχνει ότι ήρθε για να μείνει. Οι ιστορίες του, μαριναρισμένες σε ρεαλισμό, φαντασία και χιούμορ, ακολουθούν διαφορετικές οπτικές γω­νίες και διαφορετικούς αφηγηματικούς τρόπους. Οι πλοκές τους, τοποθετημένες είτε στον αστικό ιστό, είτε στην επαρχία, καλύπτουν χρονολογικά το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, από τα μετεμφυλιακά χρόνια μέχρι το σύγχρονο μαύρο διαδίκτυο. Ένας φούρναρης φοβούμενος μη χάσει έναν φίλο του διαπραγματεύεται το φύλο του, μια γυναίκα αναρωτιέται ποιος σκότωσε τον γείτονά της, αφρικάνικες πλεξούδες οδηγούν προς την ελευθερία, ένας ορκωτός λογιστής παίρνει όρκο ότι κάποιος τον φιλά τα βράδια, μια ιδιαίτερη κηδεία διεξάγεται στην (άκαρδη) Ακαρδία, ένας έφηβος αναζητά το διαδικτυακό ταίρι του, μια θεραπεύτρια ψάχνει απαντήσεις σε μια ομάδα ψυχωσικών γυναικών, μια δημοσιογράφος ακολουθεί μια άστεγη γυναίκα, ένας ζωγράφος πασχίζει να κάνει ένα δίπτυχο πορτραίτο των γονιών του. Και δύο παιδάκια — το ένα παιδάκι δεν είναι παιδάκι, ενώ το άλλο περιμένει, όλο περιμένει.