Από σίδερο

ΕΚΑΝΑ ΟΠΩΣ ΜΕ ΔΙΑΤΑΞΕ Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ. Ήρθανε ο χωροφύλακας με τον παπά, κι από κοντά μαζεύτηκε όλο το χωριό. Όλοι καταλάβανε τι έγινε αλλά κανένας δεν είπε παραπανίσια κουβέντα. Ο χωροφύλακας μίλαγε με τη μάνα μου συνέχεια κι οι γυναίκες μαζεύανε το σπίτι και τον ετοιμάζανε για την κηδεία. Στο τέλος, με κοντοζύγωσε ο χωροφύλακας και με χάιδεψε στο κεφάλι. Ύστερα γύρισε και είπε σιγανά στη μάνα μου... "θα σου φέρω ένα χαρτί να υπογράψεις κι εξαφανίστε το σίδερο μέχρι να ματάρθω". Τον θάψαμε την ίδια μέρα. Η Χάιδω μας όποτε με κοίταζε στα μάτια από τότε βούρκωνε. Ο παπα-Θύμιος μετά το ξόδι με πήρε παράμερα κι έσκυψε και μου είπε στ' αυτί... "να 'ρθεις μια μέρα να ξομολογηθείς παιδί μου, να φύγει από πάνω σου η αμαρτία, θα σου κάμει καλό". Μετά από χρόνια, πήρα μια μέρα την απόφαση και πήγα. Του τα είπα χαρτί και καλαμάρι. Μου έδωσε άφεση και μου είπε πως είμαι έτοιμος να κοινωνήσω. Σαν γύρισα στο σπίτι με ανάλαφρη την καρδιά βρήκα τη μάνα μου να σιδερώνει μ' αυτό το παλιοσίδερο και τη Χάιδω μας στο ντιβανάκι να μπαλώνει τις κάλτσες μας. Μου χαμογελάσανε κι οι δυο μόλις τους είπα πως έρχομαι απ' τον παπά. Μετά ποτέ δεν ξαναμιλήσαμε γι' αυτό.