Τα νήματα της Λυσσάνδρας

«Το μασώ πατώ, το θωρώ φορώ και το νου κρατώ και πίνω τώρα πες μου τι είναι εκείνο...» Έχουν ξεχειλίσει ωκεανοί αίματος στον βωμό του παραπάνω γρίφου. Λένε πως κανένας άνθρωπος δεν κατάφερε να επιλέξει την άλλη άκρη του νήματος που ήταν δεμένο στο μικρό του δάχτυλο, μα ούτε και να το κόψει. Ασυνείδητα, οι αποφάσεις του αλλά και οι καταστάσεις της ζωής σχημάτιζαν ένα μονοπάτι που τον οδηγούσαν στο πεπρωμένο του. Γιατί όμως όλοι οι ήρωες έχουν ένα μονοπάτι και όχι ένα σχέδιο; Χρόνια έχουν περάσει, μα ακόμα κανένας δεν μπορεί να εξηγήσει πως τα πεπρωμένα ορισμένων ανθρώπων ανακατεύονται για έναν λόγο που δεν μπορούμε να αντιληφθούμε, παρά μόνο όταν ήδη ανακατευτούν τα νήματα μεταξύ τους. Πως μπορεί λοιπόν η κατάρα μιας πανδημίας να ενώσει το πεπρωμένο ενός σαδιστή βασιλιά, ενός νεαρού τυχοδιώκτη και μιας καταραμένης κόρης;