Camera Obscura

Από τον κόσμο των νεκρών ως τα απειλητικά δάση όπου κατοικούν οι φόβοι μας, από τους δρόμους του βικτοριανού Λονδίνου ως την Πρέβεζα του Καρυωτάκη, ο χώρος και ο χρόνος διαστέλλονται και δημιουργούν γέφυρες που ενώνουν το παρελθόν με το μέλλον. Και όλα συγκλίνουν στη στιγμή που συνειδητοποιείς ότι ιστορίες τρόμου, μπορεί και να μην είναι "ιστορίες". Δώδεκα διηγήματα τρόμου, σε μια σύγχρονη απόδοση των κλασικών του είδους. Υποβλητική ατμόσφαιρα και σκοτεινός λυρισμός από ένα συγγραφέα που κάνει την πρώτη του εμφάνιση στη σύγχρονη, ελληνική λογοτεχνία. "Με περίμενε ήδη ξαπλωμένη με όλη τη λαμπρότητα του σώματός της να φωτοβολεί στον αποπνικτικά ζεστό χώρο. Χάιδεψα με την αναστροφή του χεριού μου το λευκό της μάγουλο. Έτρεμα. Τρέμω κάθε φορά. Ξεκίνησα από το γωνιώδες σαγόνι, κύλισα στο καλοσμιλεμένο, μικρό αφτί (δεν μπορούσα παρά να θαυμάσω τη γυαλάδα που μοίραζε το αχνό χνούδι του λοβού), άφησα το χέρι μου να κατέβει στο λαιμό της· στάθηκα εκεί για μια στιγμή πριν κατηφορίσω ακόμα πιο κάτω, με δάχτυλα που έτρεμαν όλο και εντονότερα, στην ανοιχτή πληγή του τσακισμένου στήθους της. Έστεκε ορθάνοιχτο, ένα παράθυρο για το λαμπερό εσωτερικό του κορμιού της. Έκανα ένα βήμα πίσω, σημάδεψα με το φακό, κράτησα την ανάσα μου και τράβηξα τη φωτογραφία. Εξέπνευσα πάλι, τη στιγμή που η εκτυφλωτική έκρηξη του φλας καθαγίασε τα πάντα. Είμαι επαγγελματίας φωτογράφος. Φωτογραφίζω τους Νεκρούς".