Θύελλα στον χρόνο IV

"... Σήκωσε το κεφάλι και κοίταξε τη νεόκτιστη τεράστια πόλη που απλωνόταν από κάτω του. Η Αμάρνα, η πόλη του Ενός Θεού. Εδώ δεν υπήρχαν πολλοί θεοί, δαίμονες και τέρατα. Το έρπων χάος ήταν εκεί, έξω στην έρημο, και περίμενε να χτυπήσει, αλλά εδώ υπήρχε Ένας Θεός και ένας Φαράω, ο κύριος και άρχοντάς του. Η πόλη είχε αρχίσει να ακμάσει μακριά από τα απατηλά κέντρα των πολυθεϊστών, τα μεγάλα αστικά κέντρα της παρακμής και της αμαρτίας. Πήρε μια βαθιά ανάσα και μύρισε τη ζωή της πόλης. Τα φρούτα από τις λαϊκές, ψητά κρέατα από τις ταβέρνες, φρέσκια μπύρα, μπαχάρια και αρώματα από τη Μεσοποταμία και από τις χώρες πέρα από τις πηγές του μεγάλου ποταμού. Άκουσε τις φωνές των εμπόρων, τις καθημερινές συζητήσεις των απλών ανθρώπων, τα άλογα του στρατού, που πηγαινοέρχονταν πάντοτε σε κάποια άγνωστη σε όλους αποστολή, τις κραυγές των αξιωματικών, το απαλό περπάτημα των ιερέων του δρόμου. Και εκεί, στο βάθος, το καινούργιο παλάτι του Φαραώ, πιο ένδοξο από ποτέ. Εκεί που έβγαινε και χαιρετούσε το λαό του, έχοντας στο πλευρό του τη Νεφερτίτη, τη μία και μοναδική, και όλα τα παιδιά του. Ναι, η Αίγυπτος, το βασίλειο των Δύο Οίκων, είχε αναγεννηθεί και δεν θα το άφηναν να γυρίσει πάλι στο σκοτάδι. Δόξα στο Φαραώ, δόξα στο Βασίλειο του Ορίζοντα..."