Κασσάνδρα ή Χρήσμων παραλήρημα

Στην "Κασσάνδρα" το τραγικό μυθολογικό υπόβαθρο αποτελεί έναν καθρέφτη που δίνει βάθος και προοπτική στα δρώμενα, αποτελεί με άλλα λόγια ένα μυθολογικό άλλοθι, ένα προσωπείο, που εξασφαλισμένη πίσω του η Άννα Μανωλοπούλου, αλληγορεί για τα γεγονότα της εποχής μας, για τα όνειρα της νιότης και για τα οράματα της ομορφιάς σε βάθος χρόνου, βάθος σκέψης, βάθος συγκίνησης. Η Κασσάνδρα όμως είναι και η μελλοθάνατη που χρησμοδοτεί ξεστομίζοντας αλήθειες σ' έναν ρυθμό, ίσως μια μελωδία, που διέπει την φυσική τάξη του κόσμου. Μόνο μια γυναίκα θα μπορούσε να βαθύνει τόσο στην ανθρώπινη Μοίρα, αφού είναι το αρχέτυπο της ζωής.