Το τελευταίο λουλούδι

Το Τελευταίο Λουλούδι δημοσιεύτηκε το Νοέμβριο του 1939, δύο μήνες μετά την εισβολή της Γερμανίας στην Πολωνία, και την επίσημη κήρυξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Η εικονογραφημένη αυτή παραβολή του Τζέημς Θέρμπερ, μια πρωτοποριακή τότε νουβέλα για τους αιώνιους κύκλους του πολέμου, της ειρήνης, του έρωτα, και την ανθεκτικότητα ενός μικρού λουλουδιού, παραμένει επίκαιρη και σήμερα. Οι New York Times, την ονόμασαν την «πιο κωμική και ταυτόχρονα σοβαρή συνεισφορά στην κριτική του πολέμου».
Ο E. B. White στη νεκρολογία του για τον Θέρμπερ στον New Yorker έγραψε: «Μέσα στο Τελευταίο Λουλούδι βρίσκει κανείς την πίστη του Θέρμπερ για την αναγέννηση της ζωής, την ευαισθησία του για την ομορφιά, αλλά και για το εύθραυστο των πάντων στον πλανήτη αυτόν πάνω».
«Πρόκειται για ένα είδος χιούμορ, που ταυτόχρονα λέει κάτι σοβαρό. Υπάρχει μία επικριτική διάθεση για τη ζωή μέσα του. Είναι χιούμορ σοβαρό, αλλά και ήρεμο. Διαφέρει από τα άλλα, γιατί δεν κάνει απλώς κριτική των συμπεριφορών -δηλαδή των υπερφίαλων πλευρών μιας κοινωνίας μία δεδομένη στιγμή-, αλλά είναι κάτι πολύ πιο βαθύ. Τα γραπτά κι οι εικονογραφήσεις του Θέρμπερ μπορούν να επιβιώνουν του άμεσου περιβάλλοντός τους, να ξεπερνάνε χρονικά ό,τι τα γέννησε. Σε έναν βαθμό θα αποτελέσουν τεκμήρια της εποχής του όλης» (T.S. Eliot, από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)