Η ανθρώπινη μηχανή

[…] Τα κείμενα του ανά χείρας τόμου αποτελούν την κατάληξη μιας σχέσης τόσο φιλικής όσο και δημιουργικής. Άρχισαν να γράφονται το 2012 (χρονιά της γνωριμίας μου με τον Τριάρ) και φτάνουν στο 2023. Τα περισσότερα από αυτά αναφέρονται στο θέατρό του, και κάποια από αυτά σε πεζογραφήματα και την ποίησή του. Πρόκειται για δοκίμια που στόχο έχουν να προσεγγίσουν, με έναν τρόπο όχι ξένο για το ευρύ –αλλά σαφώς ενημερωμένο– κοινό, μα διεισδυτικό, τα έργα του.[…] Πρόκειται για την αγωνία του να αρνηθεί, να συστρέψει, να αναστρέψει ό,τι τον έχει «ανδρώσει» ως συγγραφέα: κάθε στοιχείο της λογοτεχνικής και ευρύτερης πολιτισμικής παράδοσης –δηλαδή της δυτικής γραμματείας και όχι μόνο– που συνιστά τη βασική του προσλαμβάνουσα είναι απορριπτέο ως έχει. Και καθώς ξέρει πως δεν μπορεί να την αποτινάξει από πάνω του, αποφασίζει να την ιδιοποιηθεί πλήρως. Αφομοιώνοντας τα πάντα και ξαναπαρουσιάζοντάς τα ριζικά αλλιώς (είτε μέσω της αντιστροφής είτε μέσω της αλλαγής), προσπαθεί να δημιουργήσει κάτι ριζικά νέο, δείχνοντας πως δεν αγνοεί το ριζικά παραδοσιακό.