Ο καθρέφτης της Ηρωδιάδος

Το βιβλίο αυτό είναι ένα προσωπικό λογοτεχνικό εγκόλπιο, μια "μυριόβιβλος" σε μικρογραφία. Κατά την περιδιάβασή μου στον συναρπαστικό κόσμο της τέχνης του λόγου διαπίστωνα με έκπληξη παράδοξες και γοητευτικές συναντήσεις. Καθώς συνδιαλεγόμουν εγώ με τα κείμενα, έβλεπα πως κι αυτά συνδιαλέγονταν μεταξύ τους. Άλλοτε ο διάλογος αυτός ήταν ηθελημένος -υπήρχε δηλαδή συνειδητή επίδραση- κι άλλοτε όχι. Συνειδητοποιούσα έτσι πως ο καλύτερος τρόπος για να καταλάβουμε τη λογοτεχνία ήταν η ίδια η λογοτεχνία. Κατέληξα σε μια διευρυμένη εκδοχή της αρχαίας μεθόδου "Όμηρον δι' Ομήρου σαφηνίζειν". Το ένα έργο φώτιζε το άλλο, το παλιό εισχωρούσε στο σημερινό, οι φραγμοί του χώρου και του χρόνου καταργούνταν. Κι όποτε έβλεπα πως συνέβαινε αυτό, ένιωθα πως ανακάλυπτα έναν κρυμμένο θησαυρό, που όμως θα χανόταν αν δεν κατέγραφα τα ευρήματά μου. Ταυτόχρονα επιζητούσα να φτιάξω έναν προσωπικό κανόνα, στο πείσμα των κανόνων που επιβάλλουν τα πανεπιστήμια ή η βιβλιαγορά. Θα ήταν ένας κανόνας που δεν θα υπαγορευόταν από καμιά χρηστομάθεια αλλά μήτε θα ενέδιδε στη σύγχρονη ευτέλεια της άκριτης αποδοχής των πάντων -τουναντίον θα λειτουργούσε ως εστία αντίστασης στην τυραννία των συρμών. Το βιβλίο, λοιπόν, ετούτο είναι απότοκος αυτών των δυό επιδιώξεων, δηλαδή της επιδίωξης να καταθέσω τα ευρήματα που συνάθροισα κατά τον μακροχρόνιο μου διάπλου στα κείμενα και της -περισσότερο ενστικτώδους παρά εσκεμμένης- προσπάθειάς μου να φτιάξω τον δικό μου καθαρά ιδιωτικό κανόνα. Ως προς τον χαρακτήρα των κειμένων που το απαρτίζουν, πιστεύω πως δεν είναι ούτε ακριβώς άρθρα, ούτε φιλολογικές μελέτες, ούτε δοκίμια. Θα τα χαρακτήριζα "κέντρωνες" για τη λογοτεχνία. Όλα εκτός από τον "Δαιμονισμένο Αρλεκίνο" που παρουσιάστηκε στο "Δέντρο", δημοσιεύτηκαν για πρώτη φορά στην "Αυγή". Θέλω να ευχαριστήσω τον Σταμάτη Μαυροειδή που υπήρξε ηθικός συναυτουργός. (πρόλογος του βιβλίου)