Το φθινόπωρο του παραδείσου

Η Νέρινγκα Αμπρουτίτε είναι προϊόν της απελευθέρωσης της λιθουανικής κοινωνίας, κυρίως της έκδοσης επιλεγμένης λογοτεχνίας, όταν ο εκδότης γίνεται προωθητής νέων ονομάτων στη λογοτεχνία. Η Νέρινγκα μετά από δύο ποιητικές συλλογές, καθώς και δημοσιεύσεις στον Τύπο (και τριών χρόνων λάμψης στον μποέμ κόσμο της λογοτεχνίας) είναι η γυναίκα-κοριτσάκι, η έφηβη με το ύψος ενός μανεκέν και με τον ευαίσθητο σκελετό. Η κοπελίτσα από τη θάλασσα, από τη χερσόνησο που έχει το όνομά της, με λευκό δέρμα που ο ήλιος δεν το καίει. Η Νέρινγκα "κερδίζει" την ανοικτή ταύτιση με την ακόμα κοριτσίστικη θηλυκότητά της, έτσι όπως αυτή είναι. Βρίσκεται μεταξύ των δύο αντιφατικότερων επιλογών: Θα ήθελε να γράψει στον στενό μικρό μποέμ κόσμο της, και κάποιες φορές σε κάποια μεμονωμένα πρόσωπα. Με την πεποίθηση ότι η Αμπρουτίτε σχηματίζεται ως εκπρόσωπος της μποέμ φιλολογικής γενιάς. Δεν χρειάζονται αποδείξεις ότι όσο και να αλλάξει αυτή η κάστα, στην οποία και εκείνη ανήκει, το να την εξαπλώσει μέχρι τα πέρατα της πολύχρωμης δυτικής κοινωνίας είναι για την Νέρινγκα μοιραίο [...] Σωτήρης Σουλιώτης (ψυχή) τσουλάκι με αφάνταστα θλιμμένο πρόσωπο, γυναίκα που κάνει το κοριτσάκι, από το πρώτο βλέμμα όμορφη, και το παίζει κάποια! Φτάνει μόνο ν' ανοίξει το στόμα της, και νιώθεις την ηδονή, θα έλεγες, των χειλιών, και δεν είναι ούτε κραγιόν, ούτε καν τα χείλια, αλλά η ψυχή η ψυχή. Η Ψυχή!,..που μετράει. [...] "Miss Poesia"