Τα παιδιά του Προμηθέα

[...] Για τους Έλληνες, τέσσερες κύριες σταθερές, και άλλες μικρότερες αλλά εξίσου σημαντικές, προσδιόρισαν τη γένεση και τη διαμόρφωση της δικής τους βιόσφαιρας. Της πολιτιστικής. Η θάλασσα, τα βουνά, η ιδέα της Ελευθερίας, η πίστη στη Μεγάλη Μάνα. Και βέβαια η γλώσσα. Η επιρροή τους δεν υπήρξε ομοιόμορφη και ισοδύναμη στα διάφορα στάδια της ελληνικής ιστορίας, χωρίς να παύσει να είναι συνεχώς παρούσα. Ήταν μεταβαλλόμενη αλλά πάντα αισθητή. Οι γραμμές αυτές επεχείρησαν να την εντοπίσουν ή να την αξιολογήσουν, στα ανεβοκατεβάσματα της πορείας των Ελλήνων. Ελπίζεται ότι κάποια προσέγγιση της ελληνικής πολιτιστικής παράδοσης από μίαν άλλη γωνία, όπως η παρούσα, δεν υπήρξε εντελώς ανεπιτυχής. Δεν μένει παρά να επαναληφθεί η ευχή του αρχαίου ποιητή, με την προσήκουσα ευλάβεια: Αρχά μεγάλης αρετάς/ Ώνασσα αλάθεια/ μην πταίσεις εμάν σύνθεσιν/ τραχεί ποτι ψεύδει.... (από τον πρόλογο του Γ. Β. Καββαδία)