Μύθοι και σύμβολα

Το βιβλίο αυτό είναι μια εισαγωγή στην ανθρωπολογική σκέψη: στην ιστορία, τις θεματικές της αλλά κυρίως στην συμβολή της στην προσέγγιση των διαφόρων κοινωνιών, (όχι μόνο των "παραδοσιακών" αλλά ακόμα και της σύγχρονης "μεταμοντέρνας" κοινωνίας). Πιστεύεται γενικά, ότι η Ανθρωπολογία είναι η "επιστήμη των πρωτόγονων" (ή "παραδοσιακών") κοινωνιών. Αυτό οφείλεται στο ότι η κυρίαρχη επιστημονική γνώση έθεσε το κέντρο βάρους της μελέτης των κοινωνιών του ανθρώπου, στις "διαφορές" τους και όχι στην ομοιότητά τους (αναγνώρισε δηλαδή μια διαφορά "είδους" ανάμεσα στις δυτικές και στις μη-δυτικές κοινωνίες, οι οποίες θεωρήθηκαν "άγριες", "πρωτόγονες" ή "απλοϊκές"). Σ’ αυτό το πλαίσιο, η γλώσσα των κοινωνιών αυτών, ορίστηκε ως «διάλεκτος», η θρησκεία τους ως "μαγεία", ο εκτός κατοικίας χώρος τους ως "ζούγκλα". Ο μεγάλος Claude Levi-Strauss παραίνεσε τους κοινωνικούς επιστήμονες να κατανοήσουν πληρέστερα το "εδώ" και το "τώρα" μέσα από την γνώση που συγκεντρώθηκε στο "χθες" ή στο "αλλού", γιατί οι συμπεριφορές και οι σκέψεις των συμπολιτών μας δεν είναι αντικειμενικά λιγότερο "περίεργες" από τις συμπεριφορές και τις σκέψεις των λεγόμενων "αγρίων". Έτσι, με βάση τις ανθρωπολογικές "ανακαλύψεις" αναθεωρούνται ρατσιστικές πεποιθήσεις και αλλάζει η προσέγγιση βασικών εννοιών (όπως της "ταυτότητας" και της "ετερότητας" -που αποτελούν κεντρικό διακύβευμα κάθε κοινωνικότητας). Ταυτόχρονα, αναγνωρίζεται η σημασία του μύθου, των αρχετύπων, των συμβόλων και του φαντασιακού στο πλαίσιο κάθε κοινωνίας ακόμα και της σύγχρονης κοινωνίας που ορίζεται και ως "ορθολογική". Το βιβλίο αυτό προσπαθεί να προσεγγίσει την σύγχρονη κοινωνία κάτω από το φως της ανθρωπολογικής προσφοράς: απομυθοποιώντας στερεότυπα, προϊδεάσεις και αξιολογικές κρίσεις ως προς τις "διαφορετικές" πολιτιστικές εκφράσεις σε πλανητικό επίπεδο. Πρόκειται για μια διάθεση (που δεν έχει ακόμα εγκαθιδρυθεί στην χώρα μας) προσέγγισης της Κοινωνιολογίας και της Ανθρωπολογίας (δύο επιστημών που γεννήθηκαν στο πλαίσιο της δυτικής σκέψης του 19ου αιώνα) αναγνωρίζοντας ότι το αντικείμενό τους (οι πολλαπλές εκφράσεις της κοινωνικότητας) δεν μπορεί να είναι διαχωρισμένο βάσει κάποιων προκαταλήψεων.