Παράθυρο στην τέχνη. Τεύχος 2ο

Το «Παράθυρο στην τέχνη» αποτελεί τόμο ετήσιας επιθεώρησης με επίκεντρο τον κινηματογράφο, το θέατρο, τη ζωγραφική, τη φωτογραφία, τη μουσική. Μέσω αυτού επιδιώκουμε την ανατομική έκφραση απόψεων με προοπτική τη δημιουργία μίας ενιαίας εκδοχής δημόσιου χώρου. Ορίζουμε το έντυπο ως το πεδίο αναφοράς τού δημόσιου χώρου μέσα από το οποίο αποκτά υπόβαθρο η κινητικότητα των ιδεών και η διαλεκτική σύνδεση με τις αιτιακές σχέσεις που διέπουν την ανθρώπινη δραστηριότητα. Επιδιώκουμε όπως μετατρέψουμε την έντυπη έκδοση σε διαρκές περιβάλλον εναλλαγών και μεταβολών, καταγράφοντας, αποτυπώνοντας και προσδίδοντας την απαραίτητη εξειδίκευση των πλαισίων τού λόγου, αναλύοντας τις συντεταγμένες από τις οποίες προκύπτει η ιδεολογική και κοινωνική ζύμωση στις καθημερινές επεκτάσεις τής ανθρώπινης συμμετοχής. Θεωρούμε τον λόγο και δη τη θεωρητικά επεξεργασμένη θέση τού/τής εκάστοτε συντάκτη/συντάκτριας ως θεμελιώδες προβάδισμα στην αναγκαιότητα κατασκευής μιας νέας πνευματικής παράδοσης. Τα κείμενα συνεργατών και μελών συμμετέχουν σε έναν κοινό παρονομαστή, αυτόν της διαμόρφωσης ενιαίου βηματισμού έναντι των προβλημάτων και των ζητημάτων που οι ρυθμοί ζωής επιβάλλουν στην καλλιτεχνική έκφραση. Γι’ αυτόν τον λόγο και θεωρούμε υψίστης σημασίας τη συντεταγμένη, συγκροτημένη, και πλαισιωμένη από θεωρητικό πλέγμα αντιλήψεων, δημοσίευση των κειμένων, ώστε από τα πρώτα τεύχη να εκδηλωθούν καθαρά στον δημόσιο διάλογο τα συνθετικά κριτήρια μέσα από τα οποία η σύγχρονη πνευματική παρουσία επιδιώκει ν’ απαντήσει σε ερωτήματα και προβλήματα που η, πολυεπίπεδη οικονομική, πολιτική και πολιτιστική, δομή τής κοινωνίας θέτει. Οι αντιφάσεις ενός συστήματος αξιών με ορίζοντα την εκμηδένιση της ανθρώπινης αξίας, όπως αυτό το οποίο βιώνεται ως ιδεολογικό αφήγημα του 21ου αιώνα, αυτό ‒δηλαδή‒ της μη ύπαρξης εναλλακτικής οδού στην ατομοκεντρική-εγωκεντρική ανάγνωση της ζωής, για εμάς, στον Φιλολογικό Όμιλο, αποτελεί πρόκληση ανατροπής• συνειδησιακής ανατροπής ενός πλέγματος υποχωρήσεων και περιορισμών που ερμηνεύουν τον άνθρωπο ως εξάρτημα του οικονομικού πολλαπλασιασμού των αριθμών, αγνοώντας εσκεμμένα την ανθρώπινη αξία, υποσκελίζοντας τον ανθρώπινο παράγοντα σε αριθμημένους δείκτες χρηματιστηριακής αντιστοιχίας. Επιδιώκουμε να κατασκευάσουμε μία νέα δομή τού λόγου, των εννοιών, των γλωσσικών σχημάτων και των φιλολογικών προϋποθέσεων, μέσα από την επανερμηνεία κι επανεξέταση των παραδεδεγμένων αληθειών στην τέχνη, επαναφέροντας στο προσκήνιο πρώτα τον δημιουργό, ως αυτόνομη παρουσία στον δημόσιο χώρο, κατευθύνοντας, εν τέλει, την προέκταση του λόγου ως προμετωπίδα μίας νέας ηθικής έκφρασης και εξέτασης των δεδομένων, με τον άνθρωπο στο επίκεντρο και τις αιτίες που γεννούν τις αντιφάσεις τού κοινωνικού συστήματος στο στόχαστρο. Επιδιώκουμε την κατασκευή μιας μόνιμης οδού έκφρασης, επεκτείνοντας τα τεχνοτροπικά εκφραστικά μέσα στο ύψος των πνευματικών αναζητήσεων και προβληματισμών, επενδύοντας στη ρεαλιστική καταγραφή των συσχετισμών δύναμης ανάμεσα στη θεωρητική και στην πρακτική αποτύπωση του λόγου και των συνεπειών του. Η τέχνη είναι το μέσο για να πετύχουμε την εμβάθυνση στην αντι-πρόταση, στην εναλλακτική, για μία νέα πραγματικότητα, για τον σχεδιασμό τής αφετηρίας στην έκφραση και στη δομή τού λόγου, ως προέκταση της ελευθερίας και της συνειδητοποίησης αυτής.