Έλληνες

Το τελευταίο πόνημα του Ρωμανιστή-Βαλκανολόγου Αχιλλέως Γ. Λαζάρου διαδέχεται τις «Αβελτηρίες Μεταπολιτευτικές» του 2017. Ασχολείται με τις συνέπειες αυτών των αβελτηριών, καθώς ολόκληρα πλέον τμήματα της ελληνικής επικράτειας αμφισβητούνται από τους γείτονές μας εις βάρος όχι μόνο της Ιστορίας αλλά συχνά και της κοινής λογικής. Η Αλβανία αντί να εφαρμόζει το εν ισχύ Πρωτόκολλο της Κέρκυρας και να αναγνωρίζει την αυτονομία της Βορείας Ηπείρου αμφισβητεί την ελληνικότητα της Νοτίας Ηπείρου και την διεκδικεί. Η Τουρκία διεκδικεί εθνική μειονότητα στη Δυτική Θράκη, όταν η ίδια έχει αναγνωρίσει θρησκευτική και ουδέποτε απολογήθηκε για το ξεκλήρισμα της επίσημα εθνικής ελληνικής μειονότητας της Κωνσταντινούπολης. Το προς βορράν νεόκοπο μόρφωμα-κρατίδιο διεκδικεί σε πρώτη φάση το όνομα της Μακεδονίας, ενώ υπάρχουν γραικύλοι που δηλώνουν ότι δεν αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο από την εκχώρηση του ονόματος ούτε υποψιάζονται τί θα ακολουθήσει σε δεύτερη φάση. Ο ιστορικά ελληνικότατος χώρος της Βόρειας Μακεδονίας προτείνεται από ορισμένους να διαμελισθεί μεταξύ Βουλγάρων και Αλβανών, χωρίς κανείς να διερωτάται μήπως «δύο γάϊδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα», καθώς το επίσημο ελληνικό κράτος ουδέποτε αμφισβήτησε τις τερατώδεις στατιστικές του πληθυσμού ούτε διεκδίκησε τον Ελληνισμό της Πελαγονίας. Άλλωστε η συντριπτική πλειονοψηφία όσων Ελλήνων δεν εντάχθηκαν στον εθνικό κορμό ούτε μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους ήταν ήδη τουλάχιστον δίγλωσσοι, συνηθέστερα Βλαχόφωνοι. Όμως ποτέ η Ελληνική Πολιτεία δεν συνειδητοποίησε τι σημαίνει Γραικο-Βλάχος, ώστε να αναιρέσει και να ακυρώσει διπλωματικά όσα εκτρωματικά κατά καιρούς ανακύπτουν. Αυτομάτως όλοι οι δίγλωσσοι Έλληνες (μεταξύ αυτών και ο ίδιος ο συγγραφέας) καθίστανται απάτριδες, ενώ οι ίδιοι διαλαλούν την ελληνικότητά τους προς κάθε κατεύθυνση και με κάθε δυνατό τρόπο. Στο βιβλίο αυτό σημειώνονται ελάχιστα δείγματα ακραιφνών Ελλήνων, των οποίων η ελληνικότητα συστηματικά αμφισβητείται και αποδεικνύεται με αδιάσειστα στοιχεία η ιστορική αλήθεια!