Πάμε στα νερά

Μνήμες από τη ζωή των Ελλήνων στην Αίγυπτο από το 1930 ως το 1960. Η μικρή ελληνική παροικία του Ζαγαζίκ, μιας πόλεως στο Δέλτα του Νείλου, και η στενή επαφή με τους Αιγυπτίους. Η διήγηση περνά από την ελληνική κοινότητα και τα εκπαιδευτήρια ως τις διομολογήσεις και το προσκύνημα στη Μέκκα καθώς και τις γιορτές του Ραμαζανιού, σκιαγραφεί τον Έλληνα μηχανικό για τις αρδεύσεις, τον παπά, τον Αιγύπτιο κουρέα, τα καφενεία, τις μικρές χαρές και τις λύπες, το χορό της κοιλιάς, τους Έλληνες και Αιγυπτίους γιατρούς, τους υπαίθριους κινηματογράφους. Ακολουθεί η πνευματική κοσμοπολίτικη Αλεξάνδρεια (Έλληνες και Αιγύπτιοι λογοτέχνες, φιλόσοφοι, καλλιτέχνες) με κεντρική αναφορά στο ελληνικό στοιχείο, με τα σχολεία, τα σωματεία και τις άλλες κοινωνικές εκδηλώσεις. Εικόνες της Αλεξάνδρειας των μέσων του 20ού αιώνα από τη σκοπιά της νεολαίας με τις καθοριστικές εμπειρίες της. Η φάση της παρακμής του ελληνισμού καθώς και των άλλων ξένων παροικιών. Επίσης, προσωπικές μνήμες και εκτιμήσεις από το κίνημα της Μέσης Ανατολής του 1944. Το σκηνικό αλλάζει στο τελευταίο μέρος του βιβλίου. Δεν είναι πια βιωματικές οι αναφορές, αλλά η διήγηση μεταβάλλεται σε πρωτότυπο δοκίμιο με επιστημονικές απαιτήσεις. Επιχειρεί έναν άλλο περίπλου της Αιγύπτου, με συγκροτημένη ανάλυση της ελληνικής παρουσίας, από τον 3ο π.Χ. ως τον 21 αιώνα, στα γράμματα, τις τέχνες, τις επιστήμες, τη θρησκεία, από τότε που ο Αλέξανδρος χάραξε με τα άλφιτα το σχέδιο της Αλεξάνδρειας ως τις υμνωδίες που ανεβαίνουν σήμερα στους ουρανούς στην ελληνική γλώσσα από τη Μονή της Αγίας Αικατερίνης του Σινά. Στα θέματα περιλαμβάνονται το Μουσείο και η Βιβλιοθήκη, η πολιτισμική συνέχεια, οι φιλοσοφικές αναζητήσεις, οι νεοπλατωνικοί, η διάχυση της ελληνικής γλώσσας, ο χριστιανισμός, ο χείμαρρος των Αράβων, οι μεταφράσεις των ελληνικών κειμένων στην αραβική, οι Κόπτες.