Η κάμπια πάνω στον μαυροπίνακα

Το "παράξενο" αυτό βιβλίο, ένα υβριδικό μείγμα μαρτυρίας, μυθιστορίας, βιογραφίας και άλλων ειδών, επικεντρώνεται στις δύο τελευταίες ώρες της ζωής του αργεντινού δασκάλου Φρανσίσκο Ισάουρο Αρανσίμπια, ιστορικού συνδικαλιστή ηγέτη ενός από τα πιο μαχητικά, μαζικά και δραστήρια σωματεία δασκάλων της Αργεντινής στις ταραγμένες και ταραχώδεις δεκαετίες 1950-1970. Οι δύο, βέβαια, τελευταίες ώρες της ζωής του δασκάλου συμπίπτουν με τις πρώτες ώρες της 24ης Μαρτίου του 1976, τις ώρες ακριβώς που αρχίζει να εκδιπλώνεται το πραξικόπημα του στρατηγού Βιντέλα, το οποίο θα εγκαθιδρύσει στην Αργεντινή μία από τις πιο άγριες, αιμοσταγείς, αμερικανοκίνητες χούντες στην ιστορία της βασανισμένης, πολύφερνης και πολύπλαγκτης, Λατινικής Αμερικής. Με διαρκή ανεβοκατεβάσματα στον άξονα του χρόνου και του χώρου ο Ροσεντσβάιγκ ανασυνθέτει, μέσα από την προσωπική -και την στους ιστούς του συλλογικού συνυφασμένη- ιστορία τού πρωταγωνιστή του, όλη την πρόσφατη ιστορία της Αργεντινής. Για να επιβληθεί στην εκπαίδευση το δικτατορικό σχέδιο, που ξεκίνησε στις 24 Μαρτίου 1976, χρειαζόταν ο θάνατος ενός δασκάλου. Η νομιμοποίηση της διάλυσης του Έθνους και της εξαφάνισης χιλιάδων εκατομμυρίων δολαρίων ξεκίνησε κλέβοντας από αυτόν τον ίδιο δάσκαλο ένα ζευγάρι καινούργια παπούτσια. Αν οφείλουμε να εκπαιδεύσουμε τις νέες γενιές στην αξιοπρέπεια, δεν θα πρέπει να ρίξουμε ένα πέπλο λήθης πάνω στις αναμνήσεις. Αυτή είναι η παιδεμένη ζωή ενός δασκάλου, του Φρανσίσκο Ισάουρο Αρανσίμπια, που του κλέψανε ένα ζευγάρι παπούτσια. Γι’ αυτό, ετούτο εδώ, μάλλον, δεν είναι ένα βιβλίο, είναι μια προσπάθεια να ξαναπάρουμε από τους φυγόδικους εγκληματίες τα κλεμμένα παπούτσια. Για να τα ξαναδώσουμε στον Ισάουρο. Δεν είναι καθόλου σωστό ένας δάσκαλος να περπατάει ξυπόλυτος στους ουρανούς.