Ο αντάρτης

Ο Αρτούρο Μπαρέα γεννήθηκε στο Μπαδαχόθ της Ισπανίας το 1897 και πέθανε το 1957 στην Αγγλία. Αυτοδίδακτος συγγραφέας και δημοσιογράφος, με βαθιά λαϊκές ρίζες, πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια, πήρε μέρος στον πόλεμο στο Μαρόκο και στον εμφύλιο πόλεμο της Ισπανίας, μέχρι το 1938 που αυτοεξορίστηκε στη Μεγάλη Βρετανία. Το πιο γνωστό έργο του είναι το "Ένας αντάρτης γεννιέται" ("La forja de un rebelde"), αυτογραφία με τη μορφή τρίτομου μυθιστορήματος, που έγινε παγκόσμια γνωστή σαν μια από τις πιο αυθεντικές μαρτυρίες που έχουν γραφτεί κυρίως για τον ισπανικό εμφύλιο. Το βιβλίο γράφτηκε στα ισπανικά, αλλά η πρώτη του έκδοση έγινε στα αγγλικά από τον εκδοτικό οίκο Faber & Faber του Λονδίνου μεταξύ 1941 και 1946. Η πρώτη ισπανική έκδοση κυκλοφόρησε το 1951 από το εκδοτικό Losada του Μπουένος Άιρες. Στην Ισπανία η τριλογία κυκλοφορούσε για πολλά χρόνια παράνομα μέχρι το θάνατο του Φράνκο και τη μεταπολίτευση, που πρωτοκυκλοφόρησε το 1977. Το δεύτερο μέρος, με τίτλο "Η πορεία του αντάρτη", εκδόθηκε τον Ιούλιο του 1943. Αναφέρεται στα αδιέξοδα που αντιμετωπίζει στις διάφορες δουλειές του, στις νεανικές εκρήξεις του, στις πρώτες συγγραφικές του προσπάθειες, και κυρίως στις εμπειρίες του από τον πόλεμο στο Μαρόκο. Το 1920 κλήθηκε στο στρατό και στάλθηκε κατευθείαν στο Μαρόκο σαν λοχίας. Μετά την τρομερή ήττα των ισπανικών δυνάμεων στο Ανουάλ το 1921, ο Μπαρέα συμμετέχει στη συγκέντρωση και ταφή των οστών, μια εμπειρία που τον κατατρέχει στην υπόλοιπη ζωή του. Για δύο χρόνια συμμετέχει σε 81 στρατιωτικές επιχειρήσεις, αρρωσταίνει από τύφο, παρασημοφορείται δύο φορές και γνωρίζει από κοντά την ανέλιξη του Φράνκο και τη νίκη των ισπανικών δυνάμεων, μια νίκη που ισοδυναμεί με ήττα λόγω των τεράστιων απωλειών.