Η ιστορία ενός ηλιθίου όπως την αφηγείται ο ίδιος ή Το περιεχόμενο της ευτυχίας

Πρωτότυπο από κάθε άποψη το έργο του Φελίξ ντε Αθούα "Η ιστορία ενός ηλιθίου" (ή το περιεχόμενο της ευτυχίας) όχι μόνο από την άποψη της τεχνικής-αφηγηματικής δομής, αλλά κυρίως από την πλευρά της κοινωνικοηθικής πνοής. Ο συγγραφέας περιγράφει το αδιάκοπο κυνηγητό της ευτυχίας από ένα νέο άνθρωπο μέσα από διάφορα στάδια: την παιδεία, τον έρωτα, την επαγγελματική αποκατάσταση, την τέχνη, το θάνατο. Ένας τόνος μελαγχολικός μα και πολύ θελκτικός διαπνέει όλο το έργο. Ο Φελίξ ντε Αθούα αισθάνεται άπειρη επιείκεια για όλες τις ανθρώπινες αδυναμίες χωρίς ωστόσο να παραλείπει να περιφρονεί και να σαρκάζει ό,τι είναι πρωτόκολλο και όσους είναι δουλικά προσκολλημένοι σ' αυτό και, αφού χειραγωγήσει τον αναγνώστη του μέσα από λαβυρινθώδεις δρόμους, τον αφήνει να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα στα ερωτήματα: τι είναι και σε τι καταλήγει η ευτυχία; Είναι πράγματι η ευτυχία μια εξωπραγματική κατάσταση και τη νιώθει κανείς σπάνια ή είναι ανέφικτο ιδανικό;